قرارداد کار 99 + نمونه قرارداد
قرارداد کار انواع مختلفی دارد که همگی اجباری هستند و به عنوان یک سند حقوقی قابل استناد در مراجع قانونی میان کارگر و کارفرما محسوب می‌شوند.
با توجه به این موضوع، این نوع از قرارداد را می‌توان به قرارداد کار دائمی (غیر موقت) ، قرارداد کار موقت با مدت معین و کار معین تقسیم کرد.
ماده ۷ قانون کار جمهوری اسلامی ایران قرارداد کار را تعریف کرده‌است.
لازم به ذکر است که هر یک از این قراردادها می‌تواند در شرکت‌های خصوصی و یا دولتی تنظیم گردد و در این خصوص تفاوتی وجود ندارد.
با ما همراه باشید تا انواع قرارداد کار و نکات قرارداد کار را بررسی کنیم.
قرارداد کار دائمی ( غیر موقت )
قرارداد کار دائم یا فرم قرارداد کار غیرموقت ، قراردادی است که شرط مدت زمان برای آن مشخص نشده است و در بندهای قرارداد به نامحدود بودن زمان آن اشاره گردیده است .
البته مطابق تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار در کارهایی که طبیعت آن‌ها جنبه مستمر دارد در صورتی که مدتی در قرارداد ذکر نشود قراردادکار، دائمی محسوب می‌شود.
شرایط فسخ این قرارداد :
مطابق ماده ۲۱ قانون کار، قرارداد کاری با یکی از شرایط زیر به پایان می‌رسد:
· فوت کارگر
· بازنشستگی یا از کار افتادگی کامل کارگر
· استعفای کارگر
· اخراج موجه کارگر
استعفای کارگر مطابق قانون کار انجام می‌شود. کارگر وظیفه دارد یک ماه به کار خود ادامه دهد و در همان ابتدا استعفای خود را به صورت کتبی به کارفرما اعلام کند. در صورتی که حداکثر ظرف مدت ۱۵ روز، استعفای خود را به صورت مکتوب به کارفرما اطلاع نداد استعفای ایشان منتفی محسوب می‌شود و کارگر وظیفه دارد رونوشت استعفا و انصراف آن را به شورای اسلامی کارگاه (در صورت وجود) و یا انجمن صنفی و یا نماینده کارگران تحویل دهد.
در مورد اخراج کارگر نیز باید توجه داشت که مطابق ماده ۲۷ همین قانون، هرگاه کارگر در انجام وظایف محوله کوتاهی نماید و آیین‌نامه‌های انضباطی کارگاه را حتی با وجود تدکرات کتبی نقض کند، کارفرما حق دارد علاوه بر مطالبات و حقوق عقب افتاده به نسبت هر سال سابقه کار، معادل یک ماه آخرین حقوق کارگر را به عنوان حق سنوات به وی پرداخت نماید و قرارداد را فسخ کند.
متن کامل نوشته در وب سایت رکلا
نظرات