تعهدات قراردادهای پیمانکاری
لذا در این مقاله سعی شده است مفهوم قرارداد پیمانکاری، ارکان و ضوابط حاکم بر آن و تعهدات هریک از طرفین این قرارداد یعنی کارفرما، پیمانکار و پیمانکاران جزء بررسی گردد و مسائل مرتبط با آن نظیر نحوه پرداخت حق بیمه، مطالبات کارگران و شرایط فسخ قراردادهای پیمانکاری توصیف شود. به ترتیبی که ملاحظه می‌شود وجوه مشترکی بین قراردادکار معین و قرارداد پیمانکاری دیده می‌شود که اصلی‌ترین آنها تقابل کار با مزد است. در قرارداد کار معین تبعیت حقوقی بین کارگر و کارفرما اجتناب ناپذیر است در حالیکه در پیمانکاری، پیمانکار مستقل و خلاق بوده و کارفرما در نحوه انجام کار دخالتی نمی‌کند. در قرارداد کار معین منافع و خطرات و سود و زیان انجام کار متوجه کارفرما است اما در پیمانکاری ممکن است پیمانکار منتفع گردد یا متضرر شود. در قانون مسئولیت مدنی، پیمانکار پس از اینکه کار را از کارفرمای اصلی تحویل گرفت، می‌تواند برای انجام آن کارکنان یا کارگرانی را به خدمت بگیرد. کارفرمایانی که مشمول قانون کار هستند، مسئول جبران خساراتی هستند که از طرف کارکنان اداری و یا کارگران آنان در حین انجام کار یا به مناسبت آن وارد شده است مگر اینکه محرز شود تمام احتیاط هایی که اوضاع و احوال قضیه ایجاب می‌نموده، به عمل آورده یا اینکه اگر احتیاط‌‌های مزبور را به عمل می‌آوردند، باز هم جلوگیری از زیان مقدور نمی‌بود. طبق این ماده کارفرما در مقابل هر خسارتی که در اثر کار کارکنان یا کارگرانش وارد می‌شود، مسئول است و باید خسارت زیان دیده را بپردازد. به این معنا که واگذاری امور شهری به پیمانکار از سوی شهرداری، مانع مسئولیت قانونی شهرداری در مقابل اشخاص ثالث نیست و چنانچه در وقوع حادثه، شهرداری مسئول شناخته شود مکلف به جبران خسارت است هرچند که انجام امور منجر به حادثه را به پیمانکار واگذاری نموده باشد. واقعیت این است که در بسیاری از موارد پیمانکاران برای انجام کار خود دارای کارگاه و یا شرکت مستقل همراه با کارگران متعدد می‌باشند. پیمانکار مکلف است تمامی مقررات آمره قانون کار را در مورد کارکنان خود اعمال کند. مطالبات کارگرانی که برای پیمانکار کار می‌کنند، جزء بدهی‌های ممتاز است و کارفرمایانی که کار را با مقاطعه پیش می‌برند مکلفند بدهی احتمالی پیمانکاران به کارگران را برابر رای مراجع قانونی از محل مطالبات پیمانکار از جمله ضمانت حسن انجام کار، پرداخت نمایند. توضیح آنکه، حسب اینکه قرارداد پیمانکاری از چه نوعی باشد (ساختمانی، عمرانی، طراحی و ساخت، مدیریتی و…) درصدی از مبلغ کل بهای پیمان که باید از جانب کارفرما به پیمانکار پرداخت شود، جهت تضمین حقوق پیمانکاران جزء (کارگران پیمانکار) نزد کارفرما باقی می‌ماند تا پس از ارایه صورت حساب مفاصا حساب تامین اجتماعی، به پیمانکار پرداخت شود و چنانچه پیمانکار تکالیف قانونی خود را رعایت نکند، بدهی کارگران وی توسط کارفرما و از محل اعتبار همین مبلغ (در صورت کلی۵درصد بهای پیمان) پرداخت می‌شود. بر اساس تبصره یک و دو ماده۱۳قانون کار، نه تنها کارفرما مکلف است قرارداد خود را با پیمانکار به نحوی منعقد نماید که در آن پیمانکار متعهد به رعایت تمامی ضوابط و مقررات قانون کار در قبال کارگران خود باشد، بلکه موظف به ضبط۵درصد بهای کل پیمان جهت ضمانت حسن انجام کار پیمانکار می‌باشد. ۱-پیمانکار کار را به تنهایی و بدون کارگر انجام می‌دهد و مشخصا چون کارگری ندارد، تکلیفی به پرداخت حق بیمه هم ندارد و الزامی نسبت به حبس ۵درصد از کل مبلغ پیمان نزد کارفرما نیست. اولا: رابطه‌ای بین پیمانکار و کارفرما وجود ندارد که در این صورت مشمول قانون تامین اجتماعی و قانون کار نبوده و کارفرما تکلیفی به بیمه نمودن پیمانکار ندارد. دوما: رابطه بین کارگران و پیمانکار در کارگاه است که به دلیل وجود رابطه کارگری-کارفرمایی، پیمانکار به عنوان کارفرما مکلف است کارگران شاغل خود را بیمه کند و کارفرما مکلف است در قرارداد با پیمانکاران، آنها را ملزم به بیمه نمودن کارگران شاغل و پرداخت حق بیمه آنها نماید و جهت تضمین۵درصد بهای کل پیمان را تا ارائه مفاصا حساب تامین اجتماعی نزد خود نگه دارد. قرارداد پیمانکاری تک نفره قراردادی است که کارفرما، پروژه‌ای را به پیمانکار که شخص حقیقی است (منظور آن است که شرکت یا موسسه نیست) در ازای پرداخت مبلغی می‌سپارد. لذا پرداخت حق بیمه در قراردادهای پیمانکاری تک نفره به شرح فوق منتفی است.
متن کامل نوشته در سایت سامانه حقوقی دادپرداز
نظرات