روشهای تدریس زبان انگلیسی
روش مستقیم
ممکن است برخی از شما این روش را با یک تمرین نظامی اشتباه بگیرید که البته تا حدودی حق دارید؛ زیرا برای اولین بار در اوایل دهه 1900 در فرانسه و آلمان برای کمک به سربازان در برقراری ارتباط سریع با زبان دوم به کار گرفته شد. این روش همچنین بعنوان یک روش طبیعی نیز شناخته میشود و ایدۀ اصلی آن این است که از زبان هدف برای آموزش یادگیرندگان استفاده می کند. توجه عمده آن به مهارت شفاهی معطوف است و ازطریق تکرار مکررات تدریس میشود. همچنین گرامر ازطریق روش استقرایی تدریس شده و دانش آموزان نیز بایستی قوانین را با ارائۀ امتحانات شفاهی یاد بگیرند. امروزه، روشهای کالان و برلیتز را میتوان بعنوان رایج ترین اشکال این نوع روش تدریس نام برد.
روش ترجمه- گرامر
این روش همانطور که از نامش مشخص است، روشی برای آموزش گرامر سنگین انگلیسی است که بسیار به ترجمه متکی است. ایدۀ اصلی این روش “کلاسیک” که همچنان برای یادگیری زبان مورد استفاده قرار می گیرد، این است که دانش آموزان بایستی تمام قواعد دستور زبان را با هدف ترجمه جملات یاد بگیرند. برخی از کشورها این شیوه تدریس را ترجیح میدهند. این روش برای آن دسته از دانشجویانی مناسب است که مایل به مطالعه ادبیات در سطح عمیق تر هستند.
روش صوتی- زبانی
این روش که روش ارتشی نیز نامیده میشود، مبتنی بر یک نظریۀ رفتارگرایانه است که میتوان آن را با تقویت مداوم مطالب یاد گرفت. با این حال، درست مانند ارتش، اگر کسی رفتار بدی انجام دهد (درصورت استفاده بد از زبان انگلیسی)، یادگیرنده بازخورد منفی دریافت می کند و برعکس. بزرگترین تفاوت بین این روش و روش مستقیم، تمرکز آن بر تدریس است. روشهای مستقیم بر آموزش واژگان متمرکز هستند، در حالیکه روش شنیداری (صوتی) بر آموزه های دستور زبان خاص متمرکز است.
نظرات