تاثیر ماساژ بر از بین بردن بافت زخم و اسکار
از ماساژ ورزشی برای از بین بردن بافت زخم استفاده می‌شود. از بین رفتن بافت زخم در طول ماساژ ورزشی بخاطر افزایش دمای بافت زخم رخ می‌دهد. تکنیک‌های مختلفی در یک ماساژ ورزشی با هدف از بین بردن بافت زخم، کاهش درد و افزایش آرامش بدن به کار می‌روند. از بین بردن بافت زخم از طریق ماساژ بافت عمیق، محدودیت را از بین برده و در نتیجه استرس و درد را نیز در بدن کاهش می‌دهد. رایج‌ترین تکنیک‌های مورد استفاده برای از بین بردن بافت زخم شامل طب فشاری، ایجاد اصطکاک و هدف قرار دادن نقاط ماشه‌ای (یا همان تریگرپوینت‌ها) است. واکنش ایسکمیک یعنی زمانی که جریان خون به مناطق و بافت‌های خاصی محدود می‌شود و وقتی فشار آزاد می‌شود، این جریان افزایش می‌یابد. وقتی فشار آزاد می‌شود، افزایش جریان خون رخ می‌دهد تا به ترمیم آسیب و بهبود شرایط ماهیچه‌ها کمک کند. ایجاد اصطکاک شامل اعمال فشار در طول فیبرهای عضلانی با استفاده از نوک انگشتان یا انگشت شست است. حرکات اصطکاکی دمای ماهیچه‌ها را افزایش می‌دهند و به شل شدن و تجزیه فیبرهای کلاژن کمک می‌کنند. تجزیه و از بین رفتن فیبرهای کلاژن مقدار بافت زخم در ماهیچه‌ها را کاهش می‌دهد که منجر به کاهش محدودیت و درد و همچنین افزایش دامنه حرکت و آرامش ماهیچه و بدن می‌شود. بافت زخم می‌تواند از طریق هدف قرار دادن نقاط ماشه‌ای نیز از بین برود. رایج‌ترین شرایطی که در آن‌ها ماساژ می‌تواند به از بین بردن بافت زخم کمک کند شامل درد حاد، بعد از عمل جراحی و زخم است. انجام ماساژ می‌تواند به از بین بردن زخم‌های پس از انجام عمل جراحی نیز کمک کند. بافت زخم به اندازه فیبر ماهیچه طبیعی بدن انعطاف‌پذیر یا کشش‌پذیر نیست بنابراین می‌تواند باعث محدودیت حرکت و افزایش درد شده و در نتیجه اثرات منفی جراحی را تشدید کند. بافت زخمی که زخم‌ها را ایجاد می‌کند اغلب محدود کننده است و می‌تواند درد را افزایش داده و از نظر فیزیکی بر فرد تاثیر بگذارد. تکنیک‌های مختلفی برای افزایش دمای بافت زخم استفاده می‌شوند تا به شل شدن، تجزیه و از بین رفتن این فیبرها کمک کنند. شل شدن و از بین رفتن بافت زخم به کاهش محدودیت و نظم دادن مجدد فیبرهای کلاژن کمک می‌کند تا در نهایت وضوح کمتری داشته باشند و دیده نشوند. رایج‌ترین اثرات فیزیولوژیکی که برای از بین بردن بافت زخم رخ می‌دهند شامل افزایش دما، افزایش اکسیژن‌رسانی و تجزیه / تغییر ساختار فیبرهای کلاژن هستند. بالا رفتن دما یک اثر فیزیولوژیکی رایج است که به از بین بردن بافت زخم کمک می‌کند. اکسیژن‌رسانی زمانی افزایش می‌یابد که اتساع عروق و مویرگ‌زایی برای کمک به بهبود گردش خون در بدن رخ می‌دهند. تجزیه/تغییر ساختار فیبرهای کلاژن یک اثر فیزیولوژیکی دیگر ماساژ بر از بین بردن بافت زخم است. قرارگیری تصادفی فیبرهای کلاژن در موقعیت‌های مختلف باعث محدودیت در حرکت می‌شود و می‌تواند درد را افزایش دهد. تجزیه و نظم دوباره فیبرهای کلاژن به از بین بردن بافت زخم کمک می‌کند. در طول ماساژ از تکنیک‌های زیادی برای از بین بردن بافت زخم استفاده می‌شود از جمله طب فشاری، ایجاد اصطکاک و هدف قرار دادن نقاط ماشه‌ای. از بین بردن بافت زخم می‌تواند به طیف وسیعی از شرایط و موقعیت‌های ایجاد شده در افراد کمک کند از جمله درد حاد، بعد از عمل جراحی و زخم. هم چنین ماساژ اثرات فیزیولوژیکی مختلفی دارد که به از بین بردن بافت زخم کمک می‌کنند شامل افزایش دما، افزایش اکسیژن‌رسانی و تجزیه / تغییر ساختار فیبرهای کلاژن.
متن کامل نوشته در سایت ورزمان
نظرات