حسابداری درآمدهای پیمانکاری
کاربرد هریک از این سه روش، به توانایی پیمانکار در برآورد قابل اتکای مخارج (پی نوشت)، درآمد و میزان پیشرفت پیمان بستگی دارد. در روش کار تکمیل شده، درآمد و هزینه و سود ناخالص پیمان هنگامی شناسایی می‌شود که کل پیمان یا بخش عمده‌ای از آن تکمیل شده و تنها کارهای جزئی آن باقی مانده باشد. مزیت اصلی روش کار تکمیل شده آن است که سود پیمان، زمانی شناسایی می‌شود که کار، پایان یافته یا به مراحل پایانی رسیده باشد. با توجه به ماهیت پیمان‌های بلند مدت، چنانچه به سبب طولانی بودن مدت لازم برای تکمیل این پیمان‌ها، تا زمان تکمیل آن‌ها، درآمد و هزینه‌ای به حساب گرفته نشود، ممکن است صورت سود و زیان، تصویر چندان مطلوبی از فعالیت‌های واحد تجاری در طول سال ارائه نکند، بلکه تنها ماحصل (سود یا زیان) پیمان هایی را که در پایان سال تکمیل شده است، منعکس کند. مطابق با بند ۱۹ استاندارد حسابداری شماره ۹ ایران، هرگاه بتوان ماحصل یک پیمان بلند مدت را به گونه‌ای قابل اتکا برآورد کرد، باید سهم مناسبی از درآمد و مخارج کل پیمان (با توجه به میزان تکمیل پیمان در تاریخ ترازنامه و متناسب با نوع عملیات و صنعت مورد فعالیت) به ترتیب بعنوان درآمد و هزینه، شناسایی شود. به عبارت دیگر، در روش درصد پیشرفت کار، درآمد‌ها و هزینه‌های پیمان باید متناسب با پیشرفت کار شناسایی شود، به شرطی که ماحصل پیمان را بتوان به گونه‌ای اتکا پذیر تعیین کرد. در این روش چنانچه برآورد ماحصل پیمان (برآورد درآمد‌ها و هزینه‌های پیمان) به گونه‌ای اتکا پذیر امکان پذیر باشد، شناسایی سود ناخالص پیمانکار در هر دوره مالی به ترتیب زیر انجام می‌گیرد: با این وجود در مراحل اولیه پیمان غالبا وضعیت مالی پروژه به صورتی است که ماحصل پیمان را نمی‌توان به گونه‌ای قابل اتکا برآورد کرد. در عین حال ممکن است این احتمال وجود داشته باشد که پیمانکار بتواند مخارج تحمیل شده پیمان را بازیافت کند. به عبارت دیگر، در این شرایط، درآمد و هزینه پیمان را نمی‌توان برمبنای درصد پیشرفت کار پیمان شناسایی کرد. هرگاه ابهاماتی که موجب شده است تا پیمانکار نتواند نتیجه نهایی پیمان را به نحوی قابل اتکا، برآوردکند، برطرف شود، حسابداری پیمان به روش درصد پیشرفت کار ادامه می‌یابد. طبق اصول پذیرفته شده حسابداری در صورت احراز تمام ضوابط زیر، حسابداری پیمانکاری باید به روش درصد پیشرفت کار انجام گیرد: ضوابط یاد شده در بالا در هر دو روش درصد پیشرفت کار و سود صفر بر توانایی پیمانکار در برآورد قابل اتکا از کل درآمد قابل وصول پیمان و مخارج لازم برای تکمیل پروژه تاکید دارد. حداقل یکی از ضوابط یاد شده برای به کارگیری روش درصد پیشرفت کار وجود نداشته باشد. با این حال، در پیمان هایی که طی مدتی کمتر از یک سال تکمیل می‌شود، اگر فعالیت انجام شده از چنان اهمیتی برخوردار باشد که شناسایی نشدن درآمد و هزینه در یک دوره مالی، نتایج عملیات را مخدوش کند، حسابداری قرارداد‌های کوتاه مدت پیمانکاری باید به روش درصد پیشرفت کار انجام گیرد. ۱- در پیمان‌های مقطوع ماحصل پیمان زمانی به گونه‌ای اتکا پذیر قابل اندازه گیری است که تمام شرایط زیر برقرار باشد: ۲- در پیمان‌های امانی، ماحصل پیمان، زمانی به گونه‌ای اتکا پذیر قابل اندازه گیری است که تمام شرایط زیر برقرار باشد:
متن کامل نوشته در سایت ایمن سازان پای
نظرات