Graspor می خواهد به دوچرخه سواران کمک کند تا با استفاده از سنسور اکسیژن عضله و سنسور شناسایی عضلات فعال خود، تمرین کنند.
از اوایل سال ۲۰۱۰ بود که سنسورهای اکسیژن عضلانی پوشیدنی در بازار موجود شدند، در حالی که ابزارهای سنجش توان دوچرخه سوار در اواخر دهه ۱۹۸۰ به بازار آمده بود و مانیتورهای ضربان قلب حتی از زمان قدیمی‌تری نیز موجود بودند. در عین حال، سنسورهای اکسیژن عضلانی پوشیدنی نیز به اندازه کافی کارایی نداشتند، تا حدی که چند محصول در حال حاضر فعالیت خود را در این زمینه متوقف کرده‌اند. به تازگی دستگاه عملکرد عضلات و مانیتورینگ کاردیو خود را منتشر کرده است که به دوچرخه‌سواران این امکان را می‌دهد تا میزان اکسیژن عضلانی و فعال سازی عضلات را در زمان واقعی ردیابی کنند. اگرچه هر دو فناوری توسط سنسورهای مختلف به کار گرفته شده‌اند، اما نادر یا حتی ممکن است اولین بار باشد که هر دو در یک پوشیدنی ادغام شوند.
متن کامل نوشته در سایت مرکز ملی نوآوری فناوری های ورزشی
نظرات