بازی های محلی گیلان
در این بازی هر گروه به تعداد نفرات سنگ هایی را انتخاب میکنند و ایستاده در یک ردیف به فاصله یک متری می‌گذارند.. در این بازی گروه‌ها باید سعی کنند سنگهای ایستاده طرف مقابل را با پرتاب سنگهای کوچکتر بندازند. با شروع این بازی هر شخص میتواند فقط یک سنگ پرتاب کند وبا انداختن سنگهای ایستاده یک جایزه پرتاب به دست میاورد. این بازی ادامه پیدا میکند و هر گروهی که بتواند آخرین سنگ ایستاده از دو گروه را بندازد برنده است و گروه مقابل بایددو بار فاصله بین دو گروه را به گروه برنده سواری بدهد. صف از هر کجا که جدا شود، تعدادى از یاران یک گروه را به‌سوى گروه دیگر مى‌برد که این افراد توسط گروهى که آنها را کشیده‌اند، زده مى‌شوند و باید سعى کنند هرچه زودتر از چنگ آنها گریخته و به‌سوى گروه خود بازگردند. این فرد پس از پیاده شدن باید دور دایره دویده و یک نفس بگوید: «جوجو یک‌منه …» و دوباره سوار بر همان بازیکن شود. و نمایش‌های دیرین گیلان و بعضی از نقاط ایران، جنگ گاوهای نر است. ساخت سفالینه‌های قرمز رنگ ملهم از این گاوهای نر زورمند از مشخصه‌های هنر باستانی گیلان است. در این کشتی هر گاه دست یکی از طرفین با زمین برخورد کند بازنده محسوب می‌شود. در گیلان به آن «لافند بازی» نیز گفته می‌شود و مانند همان بندبازی در سیرک است. و زمین بازی آن آزاد است نقش‌های ایفاگر این ورزش عبارتند: اصلی‌ترین فرد نمایش «پهلوان» نام دارد پهلوان با ذکر دعا به درگاه خداوند، بالای دار می‌رود و بر روی طناب‌ها با پای برهنه را می‌رود و برای تعادل خود چوبی بزرگ به نام لنگر در دست می‌گیرد. قرار دادن صندلی داخل یک سینی و نشستن روی صندلی و حفظ تعادل در همان حالت، از جمله عملیات دشوار این افراد است. یکی دیگر از مراسم قبل از سال نو، اجرای یک نمایش عروسکی به نام «آینه تکم» است که در نواحی غربی استان گیلان انجام می‌شد. عروس (تنبان گرد، پیراهن چین چین، جلیقه)، پول کلاه (کلاهی به شکل عرقچین که دور آن سکه‌های نقره دوخته‌اند)، دستند مرجان (که باله گل (bala gol) خوانده می‌شود)، دستمالی برای دست، آینه، لباس پیر بابو (یک دست لباس پاره، کلاه قیفی و منگوله دار که شیطون کلا گفته می‌شود. تعدادی زنگوله به بند کشیده شده برای دور گردن)، لباس غول (چیزی شبیه پوشاک پیر بابو) نقش عروس را معمولا مردی جوان بازی میکند. این گروه نمایشی خانه به خانه می‌روند و هر کس در پایان اجراء نمایش آنها چیزی به کولبارچی می‌دهد. سپس یکی از آن دو می‌باید لایه نازک برموم ناخون شست خود را روی لایه نازک برموم ناخن حریف گذاشته و آرام آرام، برموم حریف را جدا سازد که در صورت موفقیت و انجام آن، برنده است و در غیر این صورت بازنده بازی خواهد بود. این فرد باید با چشمان بسته، بازیکنان را دنبال کند و یکی از آنها را بگیرد که در نتیجه چشم فرد گرفته شده بسته می‌شود و بازی به همین طریق ادامه می‌یابد. ابتدا بازیکنان برای جمع کردن افراد بیشتر در بازی، در کوچه‌ها فریاد می‌زنند: «آلبازی – آغوز بازی» و پس از جمع شدن افراد، برای شروع بازی با سکه، شیر یا خط میکنند.
متن کامل نوشته در سایت راهدون
نظرات