قرارداد محرمانگی اطلاعات در قانون ایران پذیرفته شده است؟
قرارداد محرمانگی اطلاعات در نظام حقوقی ایران: عقد یا شرط ضمن عقد؟ مثلا قرارداد استخدامی بین کارمند و کارفرما وجود دارد که قرارداد اصلی حاکم بر روابطشان است یا مثلا قرارداد پیمانکاری که این‌ها قراردادهای اصلی هستند حال می‌توان قرارداد محرمانگی را به صورت شرط ضمن عقد به بدنه‌ی این قراردادها اضافه نمود. قرارداد محرمانگی اطلاعات در قانون ایران هنوز به صورت قانون خاصی که اختصاصا برای این منظور تدوین شده باشد، در نیامده است ولی در قوانینی پراکنده به این موضوع پرداخته شده است. ماده ۶۴-به منظور حمایت از رقابت‌های مشروع و عادلنه در بستر مبادلات الکترونیکی، تحصیل غیرقانونی اسرار تجاری و اقتصادی بنگاه‌ها و موسسات برای خود و یا افشای آن برای اشخاص ثالث در محیط الکترونیکی جرم محسوب و مرتکب به مجازات مقرر در این قانون خواهد رسید. متخلفین از ماده (۶۴) این قانون و هرکس در بستر مبادلات الکترونیکی به، منظور رقابت، منفعت و یا ورود خسارت به بنگاه‌های تجاری، صنعتی، اقتصادی و خدماتی با نقض حقوق قراردادهای استخدام مبنی بر عدم افشای اسرار شغلی و یا دستیابی غیرمجاز، اسرار تجاری آنان را برای خود تحصیل نموده و یا برای اشخاص ثالث افشا نماید به حبس از شش ماه تا دو سال و نیم، و جزای نقدی معادل پنجاه میلیون ریال محکوم خواهد شد. با وجود این مواد در قوانین مختلف اما هنوز قانون خاصی برای حفاظت از اسرار تجاری و محرمانگی اطلاعات که دقیقا مفاد آن قرارداد را مشخص و معین کند وضع نشده است. پس درست است که برای قرارداد محرمانگی اطلاعات در قانون ایران، قانون مخصوصی تدوین نشده اما با استفاده از همین مواد ذکر شده می‌توانید نسبت به الزام‌آور بودن این قرارداد چه به صورت عقد و چه به صورت شرط ضمن عقد، اطمینان داشته باشید.
متن کامل نوشته در سایت وینداد
نظرات