با توجه به تاكيدات مقام معظم رهبري در خصوص تحقق نهضت توليد علم و جنبش نرم افزاري اسلامي، و تجلي اين تاكيدات در چشم‌انداز 20 ساله جمهوري اسلامي براي تعالي و پيشرفت علمي كشور تا مرز دست‌يابي به جايگاه نخست علم و فناوري در سطح منطقه، تقويت و زمينه‌سازي اصل پژوهش مداري و روحيه تحقيق و تفكر در جامعه دانشگاهي، لزوم شكل‌گيري تشكلي براي پرداختن به اين موضوع از اهميت خاصي برخوردار مي‌باشد. 
مدیریت اقتصادی و اجتماعی کشورها در سالهای ابتدایی قرن بیستم با استفاده از علوم مدیریتی، اقتصادی و اجتماعی صورت می¬گرفت، پس از جنگ های جهانی و نوزایی حکومت های سیاسی در غرب و شرق ، بشریت توجه بیشتر به منابع انسانی را درک کرد اما تنها نگاه به نیروی انسانی و محوریت منابع انسانی در راهبرد کشورها کافی نبود، نواقصی در این تفکر وجود داشت. جامعه بشری سه دهه را به شناخت مشکلات و یافتن راه حل آنها سپری کرد تا در دهه های آخر قرن بیستم، کشورهای توسعه یافته محور مدیریت اقتصادی و اجتماعی خود را از حوزه اشتغال به کارآفرینی و از توجه به نیروی انسانی منفرد به نیروی سازمانی (بنگاه) و حویت مستقل حقوقی تغییر دادند. این اندیشه به سرعت در کشورهای با رشد سریع منتشر شد. این سالها مصادف بود با رویکرد اشتغال محور در ایران که نیاز با بازنگری جدی داشت. بدیهی است موضوع کارآفرینی با اندکی تاخیر و تغییر وارد کشور شد که این خود نیاز به آسیب شناسی دارد. در زمان ورود تفکر کارآفرینی در کشورمان، اندیشمندان کشورهای توسعه یافته اندیشه نوینی را پدید آوردند. این اندیشه نقوص حوزه کارآفرینی را برطرف و آنرا به توسعه همه جانبه کشورها و جامعه بشری نزدیکتر می کرد. این اندیشه برآیند تفکرات کارآفرینی اقتصادی و فناوری بود. اقتصاد دانش محور نخستین واژه ی این اندیشه مدرن بود. اقتصاد دانش محور (اقتصاد سبک) کشوری را ترسیم می کرد که توسعه خود را بر گرده ی علم و دانش و نه سخت افزار و منابع طبیعی خام می سپارد. از اینجا بود که محوریت نیروی انسانی به محوریت دانش در اقتصاد و مدیریت کلان اجتماعی تغییر کرد. اقتصاد دانش محور نیاز به بازنگری در مفاهیم منابع انسانی و سازمانی را تحمیل می نمود. اصلی ترین اندیشه حاکم در اقتصاد دانش محور، فن آفرینی بود. اندیشه ای که کشورهایی مانند چین، هند، کره جنوبی، مالزی و بسیاری از کشورهای با رشد سریع را پدید آورد. در اندیشه فن افرینی تمرکز اصلی بر روی منابع انسانی نیست بلکه نگاه اصلی فناوری اقتصادی و ثروت (ارزش) مبتنی بر فناوری است. البته باید توجه داشت که فناوری و تحقیقات کاربردی نیاز به منابع انسانی مستعد و دانش آموخته در کشور دارد که این خود وابستگی این دو حوزه را تضمین می کرد. در توسعه مبتنی بر دانایی و علم فن-آفرینی، وجود زیر ساختها و بسترهای توسعه بسیار ضروری است، چراکه توسعه مبتنی بر دانایی، نوزایی در ساختارعلمی و نهایتا ارزش-آفرینی ملی را بهمراه خواهد داشت. زیرساختهای فن آفرینی در دنیا بسیار متعدد و شناخته شده اند، از این زیرساختها می توان به پارکهای علم و فناوری ، شرکت های زایشی دانشگاهی و مراکزرشد اشاره کرد.
 از ورود مفاهیم فن آفرینی به ایران کمتر از 10 سال می گذرد و تنها زیرساختهای علمی این حوزه در کشور همانا پارکهای علم و فناوری و مراکزرشد واحدهای فناروی می باشند. در قانون برنامه چهارم و پنجم (برنامه پیشنهادی) توسعه، ساختارها و زير‌بناهاي لا‌زم براي رشد فعاليت‌هاي دانايي‌محور (پارکهای علم و فناوری و مراکزرشد)، به ‌ويژه گسترش علم و فناوري جزء تكاليف مهم دولت شمرده شده است. پايه و اساس قانون برنامه چهارم، اقتصاد مبتني بر دانايي، توليد ثروت بر اساس دانش و تاكيد بر توجه جدي به توسعه علم و فناوري و زيرساخت‌هاي مربوط به آن در توسعه اقتصادي مي باشد. 
جهت هماهنگي مراکزرشد و پارکهای علم و فناوری، برقراري تعامل مؤثر و سازنده فيمابين اين مراكز و نيز كمك به قانونگذاران و مسئولا‌ن اجرايي در دولت، ايجاد يك تشكل علمي جهت بهره‌گيري از دانش ايجاد شده در توسعه بنگاههاي دانش‌بنيان و به تبع آن توسعه کشور ضروري به نظر مي رسد: 
تجارب ديگر كشورها نشان مي‌دهد كه اين اقدام مي تواند بستري براي كمك به شناخت سياستگذاران حوزه فناوري در توسعه بخش‌هاي مختلف علمي، ‌فناوري و اقتصادي قرار گيرد. بنابر اين، چنين اقدامي گامي براي فرهنگ‌سازي در كشور نیز تلقي مي گردد. 
از جمله فعاليتهاي اين انجمن علمی مي توان به انجام تحقيقات علمي و فرهنگي در سطح ملي و بين المللي و تعامل بيشتر با سازمان‌هاي ملي و بين المللي، مديريت، برنامه‌ريزي، آموزش، پژوهش و تبادل اطلاعات اين حوزه در ميان جامعه علمي كشور، همكاري با نهادهاي اجرايي، علمي و پژوهشي در زمينه تدوين، ارزيابي و بازنگري طرح ها و برنامه‌هاي مربوط به حوزه فناوري، فرهنگ‌سازي و توسعه فرهنگ علم و فناوري در كشور، ارائه خدمات آموزشي و پژوهشي به ذينفعان اين حوزه، شبكه‌سازي و هم‌افزايي افراد متخصص در حوزه فناوري به منظور بهره‌برداري از توان آنان در پيشبرد نظام علمي كشور را برشمرد.