مزایا و معایب رویکرد استارتاپ ناب

• یکشنبه 12 آبان 1398
• 0 نظر

مزایا و معایب رویکرد استارتاپ ناب

درواقع نتایج فضای استارتاپی هم تاحدودی مفید بودن رویکرد استارتاپ ناب را تایید می‌کنند. به‌هرحال، این روش هم مانند بسیاری از روش‌های کسب‌وکاری دیگر، مزایا و معایب خود را دارد که پیش از پیاده‌سازی نهایی باید به آن‌ها دقت داشت. بنیان‌گذاران با استفاده از این نکته، پس از توسعه‌ی مدل اولیه‌ی MVP به‌دنبال بازخورد از سوی مشتریان می‌روند تا نظر و نیاز آن‌ها را دریافت کنند. در چنین وضعیتی، تیم استارتاپی روی بهبود مستمر محصول خود متمرکز می‌شود تا نیازهای کنونی مشتریان را برطرف کند؛ درنتیجه آن‌ها احتمالا از تمرکز بر پیش‌بینی نیازهای آتی و چشم‌اندازهای محصول و شرکت خود غافل می‌شوند. مشکل دوم رویکرد استارتاپ ناب در پرسش‌هایی است که به‌عنوان راهکار شناخت کسب‌وکار مطرح می‌کند. به‌هرحال مولیک به‌خاطر شغل خود ارائه‌‌های بسیار زیادی را می‌شنود و به این تصمیم رسید که راهی برای آموزش در جهت موفق‌تر شدن استارتاپ به بنیان‌گذاران توسعه دهد. اولین رخداد دهه‌ی گذشته، معرفی و گسترش رویکرد استارتاپ ناب بود که استیو بلانک و اریک ریس، پیش‌گام آن بودند. اولین دستاورد تحقیقات داده‌ای نشان داد که استارتاپ‌ها باید روش‌های تجربی پیشنهادی از سوی روش استارتاپ ناب را دنبال کنند. تعدادی از اساتید برجسته‌ی کارآفرینی در مقاله‌ای جدید به دو مشکل اساسی در رویکرد استارتاپ ناب اشاره کرده‌اند که در ادامه آن‌ها را بررسی می‌کنیم. در جایی می‌گوید: «مشتری وظیفه ندارد که نیاز خود را شناسایی کند.» تمرکز روی دریافت بازخورد سریع از مشتریان درباره‌ی محصول اولیه‌ی قابل‌عرضه، استارتاپ‌ها را متمایل به تغییر و بهینه‌سازی دائمی در محصول و کسب‌وکار می‌کند. درواقع اگر استارتاپ، ایده‌ای بسیار نو خاص در بازار داشته باشد، دریافت بازخورد و تایید از سوی مشتریان دشوارتر هم خواهد بود. مشکل دوم رویکرد استارتاپ ناب، در ابزار مشهور بوم مدل کسب‌وکار دیده می‌شود. پر کردن ۹ کادر مشهور بوم مدل کسب‌وکار، شما را متمرکز بر شکل‌ و ساختار نهایی استارتاپ در پایان مسیر می‌کند. برای توسعه‌ی ایده‌ای پیرامون چرایی خاص بودن استارتاپ، باید به روش‌های علمی رجوع کرد. تحقیقات علمی، روش‌های بهینه‌ای‌ را پیشنهاد می‌دهند که پیاده‌سازی نکته‌های مثبت رویکرد استارتاپ ناب را با پرهیز از گرفتار شدن در نکته‌های منفی به‌همراه دارد. درواقع رویکرد علمی، قدرت تصمیم‌گیری را به‌جای مشتریان به‌ خود بنیان‌گذاران باز می‌گرداند و توسعه‌ی چشم‌اندازهای ساختارشکن و کاربردی را ممکن می‌کند.