جهان برای به پایان رسیدن قانون مور آماده نیست
مور ضمنا متوجه شد که فضای زیادی برای پیشرفت‌های مهندسی و دستیابی به شمار بیشتر ترانزیستورها روی هر چیپ وجود دارد. به عبارت دیگر، کافی بود به نقشه راه او برای تعبیه ترانزیستورهای هرچه بیشتر درون چیپ‌ها پایبند باقی می‌ماندید و در نهایت می‌توانستید سر از سرزمین موعود در آورید. کافی بود به نقشه راه مور برای تعبیه ترانزیستورهای بیشتر در چیپ‌ها پایبند باقی می‌ماندید و در نهایت می‌توانستید سر از سرزمین موعود در آورید این لیستی شامل تکنولوژی‌هایی است که به شکلی تقریبا بدون استثنا، فقط و فقط به خاطر پیشرفت‌های پردازشی تشریح شده در قانون مور به دست آمده‌اند. برای برخی از محصولات موجود در لیست سالانه ام‌آی‌تی، ارتباط با قانون مور کاملا واضح است: دیوایس‌های مصرف‌کنندگان مانند ساعت‌های هوشمند و موبایل‌ها با هوش مصنوعی درهم آمیخته‌اند، پیشرفت در حوزه تغییرات اقلیمی به لطف مدل‌سازی‌های کامپیوتری و اطلاعات به دست آمده از سیستم‌های پایش اتمسفر در سراسر جهان بوده‌اند و ماهواره‌های ارزان‌قیمت با جثه‌ای بسیار کوچک را هم داریم. اما وقتی قانون مور به شکلی اجتناب‌ناپذیر به پایان برسد چه خواهد شد؟ یا چه می‌شود اگر این قانون همین حالا به پایان رسیده باشد و دیگر به بهترین موتور پیشرانه تکنولوژی در عصر خودمان دسترسی نداشته باشیم؟ در سال ۱۹۹۹ میلادی، یکی از محققین اینتل نگران بود که هدف تازه صنعت تکنولوژی برای ساختن ترانزیستورهایی کوچک‌تر از ۱۰۰ نانومتر تا سال ۲۰۰۵ با مشکلات بنیادین و فیزیکی مواجه شود و «هیچ راه حل مشخصی» برای آن وجود نداشته باشد. در هر صورت اما اینتل -یکی از آن سه کمپانی تولیدکننده چیپ باقی مانده- انتظار ندارد که به این زودی‌ها شاهد مراسم تدفین قانون مور باشیم. راه‌های زیادی برای دو برابر کردن تعداد دیوایس‌های روی یک چیپ وجود دارد - از ابداعاتی مانند معماری سه‌بعدی گرفته تا طراحی جدید ترانزیستورها به عبارت دیگر، راه‌های زیادی برای دو برابر کردن تعداد دیوایس‌های روی یک چیپ وجود دارد - از ابداعاتی مانند معماری سه‌بعدی گرفته تا طراحی جدید ترانزیستورها. او می‌گوید اینتل مسیر خود را برای ۱۰ سال آتی پیدا کرده و حاضر است ریاضیات را هم توضیح دهد: ۶۵ میلیارد (شمار کنونی ترانزیستورها) ضربدر ۳۲ (اگر تراکم چیپ هر دو سال دو برابر شود) به معنای ۲ تریلیون ترانزیستور خواهد بود. با این همه حتی اگر اینتل و دیگر تولیدکنندگان چیپ باقی مانده بتوانند چند نسل دیگر دوام بیاورند و مایکروچیپ‌های پیشرفته‌تر بسازند، روزهایی که می‌توانستید روی از راه رسیدن چیپ‌های سریع‌تر و ارزان‌تر در هر بازه زمانی دو ساله حساب کنید مشخصا به پایان رسیده است. این خبری خوب برای روند پیشرفت پردازش است، اما تامپسون نگران است که این موضوع به معنای زوال کامپیوترها به عنوان یک تکنولوژی کاربرد عمومی نیز باشد. برخلاف رویکرد «به حرکت درآوردن تمام کشتی‌ها» در قانون مور از طریق چیپ‌های سریع‌تر و ارزان‌تر که به صورت جهان‌شمول در دسترس قرار می‌گرفتند، پیشرفت‌های نرم‌افزاری و معماری حالا با هدف قرار دادن مشکلات خاص و فرصت‌های تجاری به انجام خواهند رسید و توسط آن‌هایی که پول و منابع کافی را دارند. هوش مصنوعی و به خصوص یادگیری عمیق نیازمند قدرت پردازشی فراوان است و به گفته تامپسون، چیپ‌های مخصوص می‌توانند سرعت پرفورمنس آن‌ها را به شکل قابل توجهی افزایش دهند. اریکا فاشس، پرفورمنسور مهندسی در دانشگاه کارنگی ملون می‌گوید یک روز شرکت‌های توسعه دهنده هوش مصنوعی و دیگر اپلیکیشن‌ها دل‌شان برای کاهش هزینه‌ها و افزایش پرفورمنس براساس قانون مور تنگ خواهد شد. او می‌گوید «افرادی بسیار باهوش در حوزه هوش مصنوعی کار می‌کنند که از محدودیت‌های سخت‌افزاری در مسیر دستیابی به پیشرفت‌های پردازشی طولانی‌مدت باخبر نیستند.» او می‌گوید دلیل آن است که چیپ‌های مخصوص شدیدا سودده ظاهر شده‌اند و دلایل مادی کمتری برای سرمایه‌گذاری روی دیوایس‌های منطقی جدید و روش‌های پردازش تازه وجود دارد.
متن کامل خبر در سایت دیجیاتو
نظرات