حمایت از تولید داخلی برای حمایت از شرکتهای دانش‌بنیان
ضرورت توجه و اهتمام همگان بر ضرورت استفاده از کالای داخلی
با توجه به نامگذاری امسال با فرمان رهبر انقلاب اسلامی به (تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین)،بنظر می رسد که این مهم انجام نمی‌گردد جز اینکه همه‌ی اقشار جامعه به خصوص دستگاه‌های دولتی به سمت خرید کالاهای ایرانی و رونق کسب وکارهای داخلی حرکت کنند.
چند نکته ذیل بنظر می رسد که دارای اهمیت باشند:
ریسک استفاده از کالای داخلی را چه کسی باید بپذیرد؟
یکی از مشکلات استفاده از کالاهای داخلی عدم پذیرش ریسک آن توسط کارفرمامی باشد که بسیار درست ومنطقی می باشد اما شاید بتوان با ابزارهایی این ریسک را به حداقل رساند مانند راه اندازی آزمایشگاه های مرجع برای انجام تست های عملکردی مناسب و یا بالابردن سطح دانشی کارفرمایان نسبت به عملکرد تجهیزات و فرآیندهای موجود. بسیار دیده شده است که تجهیزات با عملکرد بسیار حساس در قسمتهای مختلف صنعت نفت استفاده شده است که با کمی بررسی به یک مدیر خلاق وریسک پذیر می رسیم که تلاش کرده علاوه بر فراهم کردن زیرساختهای لازم جهت تست تجهیز، از افراد فنی وکارآمد برای بررسی زیر وبم آن نیز استفاده کند. از طرف دیگر نباید ریسک استفاده از کالای داخلی را متوجه کارفرما کرد شاید بایستی یک نهاد این ریسک را بپذیرد و کارفرما با فراق بال بیشتر به سمت سازنده داخلی آمده وبتواند به رفع مشکل ونیاز خود بپردازد.
میزان تولید و کیفیت تولید سازندگان داخلی ، نیازهای شرکت های مصرف کننده را پاسخگو می‌باشد یا خیر؟
متاسفانه علارقم رشد خوب صنعت در سالهای اخیر هنوز بسیاری از تجهیزات به شیوه سنتی ساخته می شود که این امر در تعداد زیاد معمولا اثر خود را می گذارد زمانی که کارفرما پس از اینکه از ریسک پذیرش محصول بر آمده و حالا می خواهد با تیراژ بالا در خواست بگذارد اما تولید کننده امکانات وزیرساختهای لازم برای تولید انبوه را ندارد. از طرفی بیشتر مواد مصرفی برای تولید را که وارداتی بوده است بصورت کم می توانسته وارد کند، که در مقدار بالا نیاز به سرمایه گذاری بیشتر می باشد. که این موضوع هم نیاز به رقم های بالاتر برای پیش پرداخت مناقصات و قراردادها دارد وهم نیاز به زمان بیشتر برای واردات مواد مصرفی، که باعث ناخوشایندی کارفرما می گردد. همچنین کیفیت تولید به شیوه سنتی در تیراژ کم که معمولا در قراردادهای خرید بار اول بررسی می شود خوب بوده اما زمانی که به تیراژ بالا می رسد بدلیل کم بودن زیرساختها وتجهیزات شرکت و فرآیند برون سپاری شرکتها معمولا کیفیت پایین می آید.
آیا کالاهای داخلی از نظر قیمتی واقعا با کالا های خارجی قابل رقابت هستند؟
یک کالا زمانی می تواند با مشابه خارجی خود رقابت کند که در تیراژ بالا و بصورت یکپارچه از سمت کارفرمایان سفارش گذاری وخرید گردد اما زمانی که خرید از شرکتها بصورت سلیقه ای و با تعداد کم صورت گیرد بدلیل اینکه معمولا ساخت این تجهیزات نیاز به سرمایه گذاری بالایی دارد این حجم از سرمایه گذاری بر قیمت تمام شده اثر می گذارد وشاید واقعا قیمتها با قیمتهای خارجی نتواند رقابت کند. از طرف دیگر بیشتر کالا های خارجی بصورت قاچاق وبا کیفیت پایین واغلب با برندهای فیک وارد می شود که اصلن قابل قیاس با کالاهای مشابه داخلی نیستند. همچنین بالا بودن قیمت مواد اولیه وارداتی برای سازندگان داخلی هم می تواند بر بالا بودن قیمت تمام شده اثر گذار باشد.هزینه های سربار وبازاریابی هم برای سازندگان داخلی بالا می باشد چون سازندگان داخلی مدام در پی اثبات خود به کارفرمایان مختلف هستند.
اما با تمام این موارد سازندگان داخلی سعی می کنند با پایین آوردن حقوق ومزایای کارگران ویا استفاده از مزایای قانونی برای شرکتهای دانش بنیان وفناور قیمت تمام شده را رقابتی کنند.
آیا شناخت درست و واقعی از سازندگان داخلی از سمت کارفرما وجود دارد؟
بنظر نیاز به کارگزاران ویا سازمان های واسطی می باشد که نقش تهیه بانک های اطلاعاتی وتخصصی سازندگان را از طرفی ونیاز های کارفرماها را از طرف دیگر داشته باشد همچنین حضور بازنشستگان صنعت نفت در میان شرکتهای دانش بنیان نیز می تواند گره گشای این موضوع باشد زیرا این افراد به خوبی با استانداردها والزامات این صنعت آشنا بوده وبراحتی می توانند رابط بین سازندگان و کارفرمایان این صنعت باشند. حضور کارفرمایان در محیط شرکتها وبرگزاری جلسات تخصصی وپرزنت شرکتها ومشاهده دقیق توانمندی وزیرساخت شرکتها نیز در شناخت از سازندگان داخلی موثر است. همچنین در صنایع مختلف به عنوان مثال فولاد یا معدنی هم بسیاری از سازندگان داخلی هستند که می توانند نیاز صنعت نفت را برآورده کنند اما همه صنایع به صورت جداگانه به دنبال راه حل مشکل عدم شناخت بوده وهیچ گاه یک سیستم و درگاه مشترک بین صنایع نبوده است.
عملکرد نهادهای مالی کفاف سازندگان داخلی را می دهد؟ چگونه مشکل سرمایه گذاری سازندگان داخلی برطرف گردد؟
معمولا حجم سرمایه گذاری برای ساخت تجهیزات صنعت نفت برای اولین بار بسیار بالا می باشد که از عهده سازنده داخلی بیشتر است از طرفی تضمین واقعی هم برای خرید از سمت کارفرما وجود ندارد .زمانی هم که بسیاری از این سازندگان به نهادهای مالی مراجعه می کنند این نهاد ها در پی رزومه و عملکرد شرکتها هستند وشاید تا آن موقع شرکت رزومه قابل قبولی نداشته باشد و از این رو ماجرا مرغ وتخم مرغ پیش می یاد. بنابراین به نظر می رسد اگر ارزیابی دقیقی از اجرایی بودن طرح وجود داشته باشد ونهاد مالی تسلط کافی ولازم را بر موضوعات فنی را با مشاوره گرفتن از سمت کارفرما داشته باشد شاید بتواند بسیاری از ریسک ها موجود را کاهش داده وبه راحتی از شرکت حمایت مالی کند. از سمت دیگر کارفرماها نیز با ارائه پیش پرداخت با مبالغ بالاتر ویا مشارکت در انجام قرارداد با شرکت داخلی می توانند تاحد زیادی مشکلات مالی سازندگان را برطرف کنند.
جهت دانلود نسخه اصلی اینجا کلیک کنید
لینک اصل خبر در سایت پارک علم و فناوری خراسان رضوی
نظرات