داستان تأسیس کارخانه بستنی‌سازی 2 میلیارد دلاری از آشپزخانه
جاستین وولورتون یکی از کارآفرینان انگلیسی است که در حال حاضر رئیس یک کارخانه بستنی‌سازی است. ارزش کارخانه آقای وولورتون چیزی در حدود 2 میلیارد دلار است. نکته قابل توجه در خصوص این کارخانه این است که نقطه شروع تأسیس آن از آشپزخانه مؤسس آن بوده است.
به گزارش اکوسیستم، جاستین وولورتون کارآفرین انگلیسی و صاحب کارخانه بستنی‌سازی Halo Top است. چند سال پیش جاستین وولورتون، روزها به دنبال پیدا کردن فروشگاهی بود که بستنی‌های وی که علاوه بر میزان کم شکر از نوع کم‌کالری بودند را خریداری کند. اما متأسفانه این فروشگاه‌ها بستنی‌های وولورتون را که با نام Halo Top ارائه می‌شد، نمی‌خریدند.
وولورتون که در حال حاضر 38 سال دارد در گفته‌های خود به این نکته اشاره کرده است که "در آن سال‌ها با چنگ و دندان به دنبال فروشگاهی بودم که بستنی‌های من را خریداری کند. من به آن‌ها می‌گفتم فقط کافی است بستنی‌های من را در یخچال مخصوص بستنی‌هایتان قرار دهید و متوجه خواهد شد که مشتری‌های زیادی به سمت آن کشیده خواهند شد."
وولورتون در نهایت در سال 2012 کسب‌وکار خود را در زمینه تولید بستنی‌های کم‌کالری و کم شکر در لس‌آنجلس راه‌اندازی کرد. اما وولورتون در هیچ کدام از رویاهای خود حتی لحظه‌ای به این موضوع توجه نکرده بود که بعد از گذشت 6 سال تا چه میزان در کسب‌وکار خود موفق خواهد بود و بستنی‌های تولید کارخانه وی، عنوان برترین برند بستنی را از آن خود خواهد کرد.
از آنجایی که بودجه اولیه‌ای که آقای وولورتون برای راه‌اندازی کارخانه بستنی‌سازی در اختیار داشت بسیار محدود بود، بنابراین سعی کرد تا از شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی برای بهبود و گسترش فعالیت‌های خود استفاده کند.
در سال 2016 میلادی روزنامه‌نگار مجله CQ، مقاله‌ای در مورد آقای وولورتون با این مضمون که چگونه او در 10 روز فقط بستنی می‌خورد نوشت. در واقع این مقاله به نوعی یک مقاله تبلیغاتی برای برند Halo Top محسوب می‌شود. بعد از انتشار این مقاله بود که میزان فروش بستنی‌های این کارخانه به‌شدت افزایش یافت.
بر اساس گزارش‌های مالی شرکت در سال 2016 تعداد 28.8 میلیون بستنی از تولیدات این کارخانه به فروش رسیده است که باعث شده است تا درآمد این کارخانه از فروش بستنی به 134.4 میلیون دلار برسد. به این ترتیب این کارخانه توانست رتبه یک فروش بستنی در آمریکا را از آن خود کند و از Haggen-Dazs که برترین و پرفروش‌ترین بستنی‌ها را تولید می‌کرد، سبقت بگیرد.
نکته قابل توجه در خصوص این کارخانه بستنی‌سازی این است که هیچ سرمایه‌گذار خارجی ندارد و تمام سرمایه از سوی مؤسس این شرکت تأمین می‌شود.
اگرچه با وجود موفقیت‌های برند Halo Top در خصوص تولید و فروش برترین بستنی‌های دنیا، همچنان سؤال‌های زیادی در خصوص میزان سلامت و کیفیت این بستنی‌ها از سوی بسیاری از کارشناسان و حتی خریداران این بستنی‌ها مطرح می‌شود.
آقای وولورتون قبل از تأسیس این کارخانه بستنی‌سازی در لس‌آنجلس آمریکا به‌عنوان وکیل برای یک شرکت کار می‌کرد اما بعد از مدتی کار خود را از دست داد.
از آنجایی که آقای وولورتون مشکل زیادی برای تهیه غذاها و دسرهای مخصوص بیماران دیابتی داشت بنابراین ایده تولید بستنی رژیمی خود را عملی کرد و اقدام و به تولید این بستنی‌ها کرد. او تولید این بستنی‌ها را در خانه آغاز کرد. برای ساخت این بستنی‌های رژیمی وی ماست یونانی را به همراه انواع میوه‌ها مخلوط کرد و سپس برای شیرین کردن آن از شیرین‌کننده استویا استفاده کرد.
او برای اینکه بتواند موادی را که با هم مخلوط کرده بود به شکل بستنی در بیاورد، از بستنی‌ساز 20 دلاری که خریده بود، استفاده کرد. اولین بستنی خانگی ساخته شده توسط آقای وولورتون مزه فوق‌العاده خوشمزه و خاصی داشت. اما موضوع اصلی این بود که آیا این بستنی تنها به ذائقه آقای وولورتون خوش آمد‌ه یا اینکه افراد دیگر هم از خوردن آن لذت خواهند برد.
بعد از این مرحله بود که آقای وولورتون سعی کرد با انواع اقسام میوه‌ها و ترکیبات دیگر نیز بستنی‌های جدید رژیمی بسازد. او حتی سعی کرد از مواد دیگری به جای ماست یونانی و شیر استفاده کرد. او باید کاری می‌کرد که ترکیبات مختلف بعد از گذشتن درون فریزر شبیه به بستنی‌های عادی بشوند.
به گفته وولورتون، تقریباً یک سال طول کشید تا او توانست بهترین ترکیبات را برای ساخت این بستنی‌ها بشناسد و انتخاب نماید.
وولورتون با همراهی دوگ بوتون، یکی دیگر از وکلایی که در شرکتی که وولورتون از آن اخراج شده بود، کار می‌کرد و با سرمایه اولیه‌ای که از دوستان و نزدیکان و وام دانشجویی 150 هزار دلاری، اولین کسب‌وکار خود را در زمینه تولید بستنی راه‌اندازی کردند.
او در خصوص اینکه چرا از سرمایه‌گذار خارجی برای راه‌اندازی کسب‌وکار خود استفاده نکرده است می‌گوید: سرمایه‌گذار خارجی به نوعی باعث ایجاد محدودیت برای آن‌ها می‌شده است. از آنجایی که آن‌ها نیاز به آزادی کامل در فعالیت و کسب‌وکار خود داشته‌اند، از سرمایه‌گذاران خارجی هیچ استفاده‌ای نکرده‌اند.
از آنجایی که آن‌ها به دنبال راهی برای معرفی محصول خود به مردم مختلف بودند، شبکه‌های اجتماعی را به‌عنوان ابزار معرفی کسب‌وکار خود انتخاب کردند. او برای فعالیت در شبکه‌های اجتماعی از یکی از دانشجویان دانشگاه خود برای معرفی محصول در شبکه‌های اجتماعی مثل یوتیوب و اینستاگرام کمک گرفت.
وولورتون در خصوص استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای معرفی محصول خود می‌گوید: در واقع استراتژی که ما برای معرفی محصول خود بکار گرفته بودیم یکی از خاص‌ترین استراتژی‌های بازاریابی محسوب می‌شود. در واقع ما به این فکر می‌کردیم که اگر مردم بتوانند بستنی ما را خریداری کنند، اتفاق خوبی برای ما خواهد بود اما اگر نتوانند آن را خریداری کنند، حداقل برای مدت زمان زیادی در ذهن آن‌ها خواهد ماند و در صورت تمایل به خرید بستنی رژیمی، محصول ما اولین محصولی خواهد بود که به یاد می‌آورند و بنابراین احتمال خرید محصول ما از سوی آن‌ها بسیار افزایش خواهد یافت.
در واقع این برند برخلاف رقبای خود که برای تبلیغ محصولات خود میلیون‌ها دلار هزینه می‌کند، توانسته است با روشی ساده و با کمترین هزینه از مؤثرترین راه‌های معرفی محصول که همان استفاده از شبکه‌های اجتماعی است برای شناساندن بستنی‌های رژیمی خود استفاده نماید.
از طرفی مقاله چاپ شده در مجله CQ نیز یکی از هوشمندانه‌ترین و مؤثرترین راه‌ها برای جلب نظر مردم و تشویق آن‌ها برای خرید این نوع بستنی‌ها بود.
بعد از چاپ مقاله در مجله CQ میزان فروش محصول کارخانه تا حد قابل توجهی افزایش یافت. از آنجایی که فروش این بستنی‌ها به‌طور ناگهانی افزایش یافته بود سوپرمارکت‌ها نمی‌دانستند که چطور باید با این حجم از درخواست کنار بیایند. شاید این اولین باری بود که بستنی به‌عنوان بخش مهمی در رژیم غذای روزانه افراد قرار گرفته بود.
نکته آخر در خصوص موفقیت این برند در زمینه تولید بستنی این است که به عقیده وولورتون: مردم بسیار باهوش‌تر از آنچه که ما تصور می‌کنیم، هستند. اگر بدانیم کاربران و خریداران محصولات ما بسیار باهوش هستند، می‌توانیم با استفاده از روش‌های هوشمندانه آن‌ها را مجاب به خرید و استفاده از محصول خود کنیم.
نظرات