کسب‌وکار خود را برای برنامه بلندمدت دورکاری آماده کنید
مسئله‌ی اصلی این نیست که کدام پیش‌بینی به‌حقیقت می‌پیوندد؛ بلکه درواقع باید به‌دنبال پاسخی به این پرسش باشیم: آیا رهبران طرفدار دورکاری به‌اندازه‌ی کافی درباره‌ی هدف خود از سیاست‌های جدید فکر کرده‌اند؟ آیا زیرساخت لازم را برای رسیدن به هدف مذکور توسعه داده‌اند؟ بهترین برنامه برای آینده‌ی کسب‌وکار با ساختار دورکاری باید به‌نوعی تمامی موارد و اهداف مدنظر شرکت را در نظر داشته باشد. درنهایت، نباید انتظار داشته باشید که یک مدل تا ابد به‌خوبی کار کند و برای اینکه تمامی موارد به‌خوبی توسعه پیدا کنند و مدیریت شوند، باید رویکردی متفاوت در نوآوری در پیش بگیرید. به‌طور خلاصه، این رویکرد به رهبران کسب‌وکار کمک می‌کند چشم‌اندازی بر‌پایه‌ی بهترین آینده‌ی مدنظر خود توسعه دهند و سپس، استراتژی شفافی برای رسیدن به چشم‌انداز اجرا کنند. درواقع، این روش ابتدا شما را به آینده می‌برد و سپس باید مسیری برای رسیدن به آینده‌ی مدنظر ترسیم کنید. تفکر و برنامه‌ریزی در روش آینده به گذشته کمک می‌کند تا پس از مشخص‌کردن هدف خود در آینده، قطعات و بخش‌های برنامه‌ریزی را به‌گونه‌ای جانمایی کنید که در مسیر رسیدن به آن قرار بگیرند. برای مشخص‌کردن هدف اصلی، یعنی همان دلیل تغییر ساختار سیستم کنونی، به کاری دقت کنید که در دوران بحران کرونا به‌عنوان واکنشی به وضعیت اورژانسی انجام دادید. وقتی طراحی سیستم آینده‌ی نیروی کاری مدنظر خود را شروع می‌کنید، آن را به‌صورت گفتمان متمرکز بر هدف و شهودی ترسیم کنید. فراموش نکنید مشغول طراحی چشم‌انداز خود هستید؛ به‌همین‌دلیل، طراحی جدید باید شامل چنین مواردی باشد: هدف (پاسخ شما به پرسش حیاتی «چرا») و معیارها و مفاهیم شهودی (پاسخ ملموس به سوال «چرا») و توضیحی مختصر از قطعا تشکیل‌دهنده‌ی سیستم آتی و چگونگی کنارهم قراردادن آنها (به‌نوعی پاسخ به «چه چیز»). برای توسعه‌ی ساختار استعدادی خود به همه‌ی نقاط جهان و اطمینان از انگیزه‌دهی به همه‌ی استعدادها تا سال ۲۰۲۲، باید ۵۰ درصد از نیروی کار خلاق ما حداکثر ۵۰ درصد از زمان خود را به‌صورت دورکاری مشغول باشند. کارمندان تمامی هزینه‌های دفتر کار خانگی خود را دریافت می‌کنند و هزینه‌های سفر مرتبط با کار آنها نیز تامین می‌شود. یکی از سوال‌های اصلی درباره‌ی برنامه‌ریزی برای آینده‌ی کسب‌وکار این است که چه چیزی در مسیر طراحی می‌آموزید و چگونه باید بهترین بهره را از آن ببرید؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها، چشم‌انداز خود را با تصورهای اصلی‌اش مرور کنید و مرحله‌به‌مرحله به عقب برگردید. اگر موقعیت‌ها و حوزه‌های متعددی برای کاراشدن سیستم وجود دارند، در بررسی‌های خود باید همه‌ی آنها را مدنظر قرار دهید. به‌عنوان مثال، تصور کنید کسب‌وکاری بین‌المللی دارید که موقعیت‌های مکانی متعدد با رسوم خاص اجتماعی یا دولتی در آنها جریان دارد؛ پس برای هرکدام باید استراتژی جدایی داشته باشید. شرکت‌هایی با بازارهای بین‌المللی ابتدا باید بخش کسب‌وکاری در منطقه‌ی مدنظر خود برای دورکاری و سپس فناوری‌ها، راهکارها، قوانین و اصول را موقتا در مرکز جدید اجرا کنند. مراحل طراحی و برنامه‌ریزی چشم‌انداز بلندمدت روندی تکراری از کشف و شهود و آزمایش در پیش دارد که به‌مرور و درنهایت، به بهترین مسیر برای پیشرفت می‌رسد. برای نمونه، شاید به سرمایه‌گذاری‌هایی برای بهبود دسترسی کارمندان به فناوری‌های دورکاری نیاز داشته باشید که درنهایت، کمی از صرفه‌جویی مدنظر کم می‌کند یا شاید در مسیر توسعه به این نتیجه برسید که دورکاری برای تمامی واحدهای کسب‌وکار در همه‌ی موقعیت‌های جغرافیایی اجراشدنی نیست. درنهایت، هر سازمانی محدودیت‌های خاص خود را هم دارد و در مسیر اجرای برنامه‌ی بلندمدت، باید منتظر ناهماهنگی یا نپذیرفتن برنامه ازسوی برخی از بخش‌ها هم باشید. چشم‌انداز شرکت برای آینده‌ی سیستم نیروی کاری به‌صورت ایدئال باید پاسخی به «چرایی» در ذهن رهبران باشد و تنها روی «چه چیز» و «چگونه» انجام شدن متمرکز نشود. حتی اگر دورکاری در برخی از معیارها بهره‌وری کمتری از سایر آنها داشته باشد، کاهش تاثیر سازمان روی تولید کربن یا مفاهیمی همچون تعادل بهتر زندگی شخصی و کاری، مزیت‌های خوبی برای آن هستند.
متن کامل خبر در سایت زومیت
نظرات