۱۰ دلیل ریجکت استارتاپ‌ها توسط شرکت سرمایهگذاری خطرپذیر ادونچرز
یعنی استارتاپ‌هایی که محصولشان را به بازار عرضه کرده و Proof of Concept شود و به فروش نایل شده‌اند و اینک برای رشد هرچه بیشتر کسب و کار خود به سرمایه نیاز دارند. برخی از این استارتاپ‌ها که تیم خوب و بیزنس مدل جذابی دارند، رصد می‌شوند تا در صورت پشت سر گذاشتن ریسک‌های اولیه، با آنها وارد مذاکره شویم. معمولا در اثر جو حاصل از موفقیت یک استارتاپ یا جذابیت یک بازار بخصوص، تعداد زیادی از استارتاپ‌ها حول یک ایده مشخص به وجود می‌آیند که هیچ‌گونه نوآوری در مدل کسب و کار یا مزیت رقابتی نسبی ندارند. بسیاری از استارتاپ‌هایی که در مراحل اولیه ارزیابی حذف شده‌اند، تیم خوب و محصول قابل قبولی داشته‌اند ولی بازار نسبتا کوچکی را هدف قرار داده بودند و این با برنامه‌های خروج یک سرمایه‌گذار خطرپذیر در تضاد است، چون پتانسیل ایجاد درآمد به اندازه کافی بزرگ وجود ندارد. گاهی استارتاپ‌ها برای فرار از رویارویی با رقبای قوی، سراغ بازارهایی می‌روند که به اندازه کافی بزرگ نبوده و امکان رشد زیاد در آنها فراهم نیست و این برای سرمایه‌گذاران خطرپذیر چندان جذاب نیست. عامل سوم عدم سرمایهگذاری بر روی استارتاپ‌ها که سهم آن از عوامل رد کردن، به اندازه محیط رقابتی است، مربوط به ارزش‌گذاری غیرواقعی و بالای استارتاپ‌هاست. در سوی دیگر هم استارتاپ‌های بالغ‌تری هستند که به روش‌های ارزش‌گذاری آشنا هستند و با ارائه فرضیات بزرگ‌نمایی شده سعی در بزرگ نشان دادن ارزش کسب و کار خود دارند. مدل کسب و کار بازتاب‌دهنده راه‌حلی است که استارتاپ‌ها برای یک مشکل مشخص پیشنهاد داده‌اند. در صورتی که نقش تمام ذینفعان صنعت به درستی شناسایی شده و راهکار پیشنهادی بتواند ارزش درستی برای آنها عرضه کند، مدل کسب و کار خوبی داریم. عامل مهم بعدی مرتبط با حقوق سرمایه‌گذار به عنوان سهامدار ممتاز است که بعضا موجب توقف فرایند سرمایهگذاری می‌گردد. معمولا دانش حقوقی استارتاپ‌ها و بسیاری از مشاوران حقوقی کسب و کارها منحصر به قوانین متداول تجارت است و قواعد مربوط به سرمایهگذاری ریسک‌پذیر برای آنها جدید و خارج از عرف است. عامل بعدی، آثار مربوط به سرمایه‌گذاران قبلی و تیم کارآفرینان بر روی ساختار سهام شرکت است. معمولا تغییر کامل تیم فنی و یا برون‌سپاری کار فنی، ریسک‌های سیستماتیکی را برای کسب و کار به وجود می‌آورند که سرمایه‌گذاران از این ریسک‌ها پرهیز می‌کنند. منظور از تیم نامناسب، عدم وجود همه تخصص‌ها و مهارت‌های لازم برای موفقیت در کسب و کار است. عامل دیگر نبود تجربه کافی برای راه‌اندازی کسب و کار است. دلیل اصلی حذف استارتاپ‌ها در ارزیابی اولیه، کوچک بودن اندازه بازار هدف است. دلیل اصلی خروج از سرمایهگذاری در مرحله ارزیابی موشکافانه، مدل کسب و کار ناقص یا ناجذاب است که در بررسی‌های بیشتر متوجه آن شده‌ایم. عوامل بیرونی شامل اندازه بازار و محیط رقابتی، عوامل داخلی شامل مدل کسب و کار، ساختار سهام شرکت، ریسک‌های فنی، تیم کارآفرینان، ریسک‌های حقوقی و شکست استارتاپ است. مهمترین دلیلی که استارتاپ‌ها نمی‌توانند سرمایه‌گذار جذب کنند، تمرکز روی بازاری است که به اندازه کافی بزرگ نیست تا در آن به خوبی رشد کنند. آگاهی به روش‌های ارزش‌گذاری استارتاپ‌ها و حقوق سهامدار ممتاز می‌تواند تا حد زیادی به بهبود این عامل کمک کند.
متن کامل خبر در سایت شنبه پرس
نظرات