شکاف دیجیتالی ناجوانمردانه: معضل جهانی اتصال دانش آموزان به اینترنت
این مشکل جهانی در ایران نیز خودش را به وضوح نشان داده، به طوری که در روزهای اخیر، وزیر ارتباطات در استان سیستان و بلوچستان مستقر شده تا نظارت دقیقی روی اتصال برخی مناطق محروم این استان به اینترنت پرسرعت داشته باشد. برای مثال گزارش‌های اخیر نشان می‌دهد حتی در آمریکا نیز بیش از سه میلیون دانش آموز به اینترنت دسترسی ندارند. مساله اتصال آنلاین حالا بیشتر از همیشه مهم شده و توسعه اینترنت در دستور کار همه کشورها قرار گرفته تا بتوانند خلایی که در آموزش آنلاین به وجود آمده را جبران کنند. این موضوع اما همچنان باعث حل کامل معضل اتصال دانش آموزان آمریکایی به اینترنت نشده است. پیش از شیوع ویروس کرونا، آمارهای آمریکا نشان می‌داد که نزدیک به ۲۰ درصد از دانش آموزان از اینترنت پرسرعت بهره‌مند نیستند و حالا آخرین تحقیقات نشان می‌دهد که ۱۷ درصد از دانش آموزان این کشور (بیش از سه میلیون) برای دسترسی به اینترنت مشکل دارند. ۴۳ درصد دانش آموزان در سراسر جهان برای اتصال به اینترنت مشکل دارند؛ درصدی که بیش از ۸۰۰ میلیون دانش آموز را در کلیه کشورهای جهان شامل می‌شود. که با وجود مشکلات عدیده‌ای که در کشورهای گوناگون برای اتصال دانش آموزان به اینترنت وجود دارد، آنها به این جمع بندی رسیده‌اند که مساله آموزش آنلاین به هیچ وجه نمی‌تواند دائمی باشد و صرفا باید به طور مقطعی در ایام کرونا از آن استفاده کرد. مساله عدالت آموزشی از برخی لحاظ در دوران شیوع ویروس کرونا تقریبا حل و فصل شده و حالا همه دانش آموزان از اپلیکیشن شاد و یا بستر دانا بهره‌مند هستند اما چالش در موارد دیگری به وجود آمده است. در مورد چالش دوم که به مساله عدم وجود اینترنت در برخی مناطق ربط دارد نیز دولت آمارهایی برای شفاف سازی این موضوع منتشر کرده و به نظر می‌رسد که عزمی برای حل این مشکل شکل گرفته است. باید گفت در حال حاضر از مجموع ۳۹ هزار و ۵۰۰ روستای بالای ۲۰ خانوار، حدود ۳۵ هزار روستا به اینترنت (البته به قول وزارت ارتباطات، به شبکه ملی اطلاعات) متصل شده‌اند و چهار هزار روستای دیگر باقی مانده و وزارت ارتباطات اعلام کرده که در تلاش است تا برنامه اتصال این روستاها تا پایان امسال تکمیل شود. به عنوان مثال جک دورسی ۱۰ میلیون دلار به منطقه اوکلند کمک کرد تا دانش آموزان به لپ‌تاپ و اینترنت دسترسی داشته باشند، اما اولا صدها مناطق دیگر وجود دارد که از این کمک‌های امثال دورسی بی‌بهره هستند و در ثانی حتی همین منطقه که دورسی به آن کمک کرده، نهایتا می‌تواند با این مبلغ دو سال دوام بیاورد. وزارت ارتباطات برای حل این مشکل یک بودجه هزار میلیارد تومانی را از دولت گرفته که نشان از هزینه‌بر بودن حل این معضل در مناطق محروم دارد. به عنوان مثال در همین روستاهای استان سیستان و بلوچستان، فقط مساله کشیدن فیبر نوری نیست بلکه بسیاری از روستاها در این منطقه حتی به برق متصل نیستند و باید زیرساخت‌های بسیار ابتدایی‌تری برای رساندن اینترنت به آنها ایجاد شود. در آمریکا هم پوشش سراسری اینترنت ۹۶ درصد است و نهایتا ۴ درصد باقی مانده‌اند که پر کردن شکاف دیجیتالی آنها با سایر مناطق، هزینه بسیاری برای دولت و شرکت‌ها برجای می‌گذارد و این قصه تلخ اما واقعی در همه جای دنیا همچنان ادامه دارد.
متن کامل خبر در سایت دیجیاتو
نظرات