صنعت الکترونیک به فدراسیون یا تشکل تخصصی به عنوان متولی نیاز دارد
در آن سال همچنین با موسسه تدوین‌گر استانداردهای بین‌المللی در اروپا همکاری می‌کردیم تا بتوانیم بخشی از دانش روز را به ایران منتقل کنیم اما به چالشی برخوردیم که قیمت‌گذاری روی استانداردها، آئین نامه‌ها و دستورالعمل‌ها در آنجا بسیار بالا است و برای ما به عنوان بخشی خصوصی هزینه بالایی بودیم که بخواهیم وظیفه دولت یا دانشگاه را انجام دهیم. موردی که آن موسسه در سال‌های دور مشغول انجام بود، تدوین سند چشم‌انداز برای صنعت الکترونیک اروپا بود و ما به این نتیجه رسیده بودیم که یکی از عوامل توسعه نیافتگی در زیر صنایع صنعت الکترونیک ایران نبود چشم‌انداز است. در واقع، وقتی برنامه‌ریزی وجود داشته باشد آن‌گاه می‌بینیم که کشور در آن حوزه یک تکانی می‌خورد و کم‌کم حرکت به سمت بومی‌سازی تولید، تعمیق دانش در صنعت لوازم خانگی ایجاد می‌شود با اینکه همچنان مشکلات موجود در بخش‌های مختلف این صنعت خودنمایی می‌کنند. حتی با توجه به اینکه تولید در صنعت ایران ارزان است، از لحاظ دانش و نیروهای نخبه در ایران کمبودی نداریم و زیر ساخت به اندازه کافی داریم اما نبود این چشم‌انداز خود را نشان می‌دهد. فرض کنیم که این چشم‌انداز نوشته شده و برای آن ماموریت، استراتژی و هدف تعیین شد اما ما تشکل تخصصی در حوزه الکترونیک نداریم. نبود یک تشکل ضعف بزرگی است و وقتی در دولت و در دانشگاه برنامه‌ای وجود ندارد، گروه‌های موجود می‌توانند دور هم بنشینند و برنامه جامع چشم‌انداز صنعت را تدوین کنند تا زیر صنعت‌های مختلف چشم‌انداز خود را مشخص نمایند. وقتی از صنعت الکترونیک صحبت می‌کنیم هر چند واردات را هم در بر می‌گیرد که آن هم معضلی است چون هشتاد درصد بازار کشور ایران تبدیل به مکانی برای قطعات‌های کپی و تقلبی دست چندم خارجی شده است که عمدتا به کاهش کیفیت محصولات نهایی صنایع الکترونیک می‌انجامد اما وقتی سند چشم‌انداز وجود داشته باشد، هر دولتی که بیاید و تحریم‌ها برداشته شود یا باقی بماند، کشور خود را ملزم به رسیدن به اهداف این چشم‌انداز می‌داند و برای دستیابی به آن تلاش و برنامه‌ریزی می‌کند.
متن کامل خبر در سایت دیجیاتو
نظرات