ما برای حمایت از کارداون چه کرده‌ایم؟!
مرکز تجارت جهانی فردوسی، طبقه سوم، سرای هنر؛ آدرسی بود که باید برای مصاحبه به آنجا می‌رفتم و فقط می‌دانستم که یک مرکز خیریه برای بچه‌های دارای سندروم داون است. ورود به آن غرفه کوچک، با آن چیزی که انتظارش را می‌کشیدم، کمی تفاوت داشت. فکر می‌کردم که باید یک دفتر بزرگ و مجهز باشد! اما چیزی که دیدم یک غرفه کوچک بود که تعدادی از بچه‌های سندروم داون به همراه مادران خود در آنجا بودند و صنایع دست‌ساز خود را برای فروش گذاشته بودند. وقتی زهرا از راه رسید، بلافاصه از توی کیفش ظرف میوه‌ای را در آورد که بسیار مرتب و باسلیقه برش داده شده بودند. باز هم فرو ریختن تصوراتم! مگر بچه‌های سندروم داون پذیرایی بلدند! با زهرا که صحبت کردم، جنس دیگری از دوست داشتن را دیدم: من همه را دوست دارم! شاه‌جمله‌ای بود که از زهرا شنیدم. حسین و احسان از بچه‌هایی بودند که کارگاه ...
متن کامل خبر در سایت هفته نامه شنبه
نظرات