آیا شتاب دهنده ها همان مراکز رشد هستند؟
شتاب دهنده‌ها در مقابل مراکز رشد، حتی قبل از ظهور شتاب دهنده‌ها، گروه‌هایی به اسم مراکز رشد در حال تکثیر بودند که فضای کاری، مربیگری و خدمات را ارایه می‌کردند. شاید یکی از شناخته‌شده‌ترین مراکز رشد، IDEALABS در اوخر دهه ۹۰ میلادی باشد. مراکز رشد این فرصت را برای کسبوکارهای نوپای آسیب‌پذیر به وجود می‌آوردند که قبل از اینکه به استقلال برسند بتوانند قوی شوند.
به گزارش اکوسیستم- ۹۳ درصد مراکز رشد، سازمان‌های غیر انتفاعی هستند که بر توسعه اقتصادی تمرکز دارند و تقریبا یک سوم آن‌ها با دانشگاه‌ها در ارتباط هستند. به طورکلی شرکت‌های اجاره ای در مراکز رشد، اجاره کمتری را برای فضای اداری پرداخت می‌کنند و همچنین از خدمات پشتیبانی نیز بهره‌مند می‌شوند. مراکز رشد شرکت‌ها را به سرمایه‌گذاران، مراکز حقوقی، انتقال دانش و برای مشاوره حسابداری معرفی می‌کنند. پیوستن مراکز رشد به دانشگاه‌ها ممکن است مالکیت معنوی را از اعضای هیات علمی به شرکت‌ها منتقل کند که این کار تجاری‌سازی مالکیت معنوی دانشگاه‌ها است. در مقابل شتاب دهنده‌ها برای سرعت بخشیدن به تعاملات بازار به منظور کمک به سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر نوپا برای انطباق سریع و یادگیری ایجاد شده‌اند. در عمل شتاب دهنده‌ها با مراکز رشد از چندین مورد با هم تفاوت دارند که در ادامه به بررسی برجسته ترین تفاوت‌های موجود می پردازیم.
الف. طول دوره
مدت زمان محدود شتاب دهنده‌ها معمولا سه ماه است. این مهم‌ترین ویژگی است که برنامه‌های شتاب دهنده‌ها را به روشنی تعریف می‌کند. تحقیقات درباره مراکز رشد نشان می‌دهد که از وقتی یک کسب و کار وارد این مراکز می‌شود تا وقتی که به اصطلاح فارغ التحصیل شود از یک تا پنج سال طول خواهد کشید. شرکت در برنامه‌های شتاب دهنده‌ها لزوما باعث حفظ کسبوکارهای خطر پذیر نخواهد شد. در عوض به چرخه سرمایه‌گذاری برای رشد سریع‌تر یا شکست سریع‌تر سرعت می‌بخشد. شکست سریع برای کارآفرینان یک مزیت دارد و آن اینکه به سرعت به سمت فرصتی حرکت می‌کنند که ارزش بیشتری داشته باشد. مدت زمان محدود برنامه‌های شتاب دهنده‌ها توجه بنبان‌گذاران را متمرکز می‌کند. بنیان‌گذاران اغلب با یک سرعت ناپایدار به مدت سه ماه و هر روز هفته کار می‌کنند.
ب. گروه ها
ویژگی دیگر شتاب دهنده‌ها این است که کسب‌وکارها با گروه وارد و خارج می‌شوند. در حالی که بنیان‌گذاران سرمایه‌گذاری‌های مخاطره‌پذیر در مراکز رشد ممکن است روابط خود را با دیگر بنیان‌گذاران توسعه بدهند. فرآیند انتخاب گروه‌ها، شتاب دهنده‌ها را بر بازار و همکاری و توسعه متمرکز می‌کند. شتاب دهنده‌ها تقریبا یک درصد از کل تیم‌هایی که به آن‌ها مراجعه می‌کنند را انتخاب می‌کنند.
ج. انگیزه ها(مشوق‌ها)
بسیاری از شتاب دهنده‌ها متعلق به بخش خصوصی هستند، در حالی که مراکز رشد تحت مالکیت دولت‌ها هستند. در ایران نیز اکثر مراکز رشد تحت مالکیت وزارت علوم است در حالی که بیشتر شتاب دهنده‌های ایرانی سرمایه گذار خصوصی دارند. در نتیجه انگیزه مدیران شتاب دهنده‌ها نسبت به مراکز رشد بیشتر نزدیک به کسبوکارهای مخاطره پذیر است. برخی از صاحبان شتاب دهنده‌ها تجربه گسترده‌ای به عنوان کارآفرین و فرشته کسب‌وکار دارند و می‌توانند تجربه اولیه بسیار خوبی به کسبوکارهای خطرپذیر بدهند از جمله توسعه مشتری، جمع‌آوری کمک‌های مالی و استخدام. شتاب دهنده‌ها معمولا به دنبال رشد هستند تا بتوانند به سمت خروج مثبت هدایت شوند. در حالی که ممکن است رشد برای یک کسب‌وکار که از مرکز رشد بیرون می‌آید با رشد کم صورت گیرد. به کسبوکارهای مراکز رشد مستاجر می‌گویند و به کسبوکارهای شتاب دهنده‌ها شرکت‌های پورتفولیو می‌گویند.
د. برنامه آموزشی
آموزش اساس برنامه‌های شتاب دهنده‌ها هستند و اغلب دلیل اصلی شرکت کردن سرمایه‌گذاری‌های مخاطره‌آمیز می‌باشد. تحقیقات درباره مراکز رشد نشان می‌دهد این مراکز خدمات حرفه‌ای مبتنی بر هزینه مانند حسابداری و وکالت ارایه می‌دهد. آموزش در شتاب دهنده‌ها به نظر می‌رسد که در حال گسترش است و گاهی شامل سمینار‌هایی با طیف موضوعات کارآفرینی، درس‌های اقتصادی، بهینه‌سازی و مذاکره می‌شود و برخی سمینار‌ها توسط مربیان ارایه می‌شود.
ه.توسعه شبکه‌سازی و مربیگری
مربیگری اغلب به عنوان جنبه با ارزش برنامه‌های شتاب دهنده‌ها به حساب می‌آید. جدول برنامه‌های مربیگری برای کسب‌وکارها گاهی به ملاقات با بالای ۷۵ مربی می‌رسد. دیدن چهار الی پنج مربی در روز نزدیک به یک ماه فرصت منحصر به فردی را برای کسب‌وکارها به وجود می‌آورد که شبکه‌های اجتماعی خود را بسازند و درباره استراتژی‌های جایگزین بیشتر بدانند. توسعه شبکه یکی از جنبه های مهم مشارکت شتاب دهنده‌ها است. خدماتی که در یک شتاب دهنده استاندارد ارایه می‌شود شامل پنج دسته کلی، برنامه شتابدهی، خدمات مربیگری، سرمایه اولیه، فضای کاری و امکانات اداری و حمایت و شبکه‌سازی است. این امکانات تقریبا در سراسر شتاب دهنده های غیر ایرانی و ایرانی به یک شکل است.
شتاب دهنده سریر متعلق به نوآفر غدیر تیم های استارتاپی علاقمند در حوزه‌های مختلف را برای دوره شتابدهی شش ماه دوم سال پذیرش می‌نماید. به گزارش اکوسیستم، تیم‌های استارتاپی علاقمند که قصد ارائه پروژه خود برای پذیرش در شتاب دهنده سریر را دارند، فرم موجود در وب‌سایت این شتاب دهنده را باید تکمیل کنند.
نظرات