بینش نوین درک توپولوژیک از فضا و مسائل: پروژه روانکاوی استارتاپ های ایرانی
وی اظهار کرد: ارتباط میان فضا و روان از بنیادی‌ترین مسائل وارد شده به حوزه روانکاوی بود و فروید از همان توپوگرافی‌های آغازین به این دوگانگی پرداخت و انسداد و بن بست فرویدی در حقیقت چارچوب اقلیدسی مفروض فروید با ویژگی مکانی و مقیاسی و کمی بود و بخشی از پاسخ گم شده از این چارچوب فرار می‌کرد؛ درک تازه‌ای از فضا که به شکل همزمان واجد سویه روانی و جسمانی و مادی است.
این پژوهشگر گفت: صحبت از ساختارها و توپوگرافی‌ها در آثار فروید به "فرا روانشناسی فروید" معروف است. توپوگرافی اول فروید با تعبیر رؤیا و ناخودآگاه آغاز می‌شود. فروید در ناخودآگاه و پروژه به شکست هرگونه درک مکانی و مکان سازی آناتومیک برای وضعیتهای روانی اعتراف می‌کند.
یونسیان ادامه داد: صورت بندی‌های روانی نظیر اندیشه‌ها، آرزوها، رؤیاها و خاطرات در یک وضعیت و متراژ فضایی مشخص در روان جابجا نمی‌شوند و آنچه اندیشه پیش آگاه را از محتوای ناخودآگاه جدا و متمایز می‌کند، موقعیت و مکان این محتوا و اندیشه در ذهن و مغز نیست، بلکه ارتباط و در هم تنیدگی آن با زبان است و گونه‌ای انرژی و سرمایه گذاری روانی بیش از حد باعث تبدیل اندیشه به زبان و واژه شده و آن را در مرز آگاهی و پتانسیل آگاه قرار می‌دهد.
این پژوهشگر و استاد دانشگاه گفت: فروید در سال 1933 در سخنان مقدماتی بر روانکاوی به هشدار و خطر هندسه سیاسی با محدوده‌ها، مرزها، مصنوعیت و خطی بودگی‌ها و کمی گرایی‌اش اشاره می ند و در فراسوی اصل لذت دوباره به سراغ مدل توپوگرافیک خود رفته و در سال 1920 سیستم ادراک خودآگاهی را به لحاظ کارکردی و آناتومیک در حد فاصل و مرز میان امر داخلی و خارجی قرار می‌دهد.
وی با بیان اینکه فضای روان و نگاشت ذهن در فلسفه فروید دارای خصلت نااقلیدسی است، تصریح کرد: درک اقلیدسی از فضا دارای پارامترهای متریک و مقیاسی از فضا است و همبسته‌های دکارتی هندسه اقلیدسی در تعریف مکان به جایگاه‌ها روی محور متقاطع ارجاع می‌دهند و فضای اقلیدسی خصلت توپوگرافیکال دارد و به یک فضای گراف پذیر، مقیاس پذیر و نگاشت پذیر اشاره دارد.
یونسیان ادامه داد: هنری پوانکاره، ریاضیدان معروف فرانسوی در پایان قرن نوزدهم آغازگر درک تازه‌ای از فضا و کارکردهای آن می‌شود و می‌گوید حوزه توپولوژی به ویژگی‌های کیفی و غیر کمی فضا اشاره دارد و در تقابل با ویژگی‌های هندسی فضا است. در توپولوژی با تعریف فضا نه به مثابه فاصله‌هایی میان نقاط ثابت و ایستا، بلکه به عنوان ویژگی‌هایی که در خلال تبدیل یا اعوجاج ثابت می‌مانند، مواجه هستیم.
وی اظهار کرد: ریاضیدانان استفاده از اشکال و نمودارها را برای سطوح توپولوژیک قابل اعتماد نمی‌دانند و به لحاظ ریاضیاتی چنین تصاویری بی معنا است.
نظرات