برنامه ریزی شهری
شکل‌دادن به شهرها برای مطابقت هرچه بیشتر با زندگی انسان به هیچ وجه کار آسانی نیست. برنامه‌ریزی شهری، در مقیاس‌های متفاوت از برنامه‌ریزی شهرک تا شهر، یک رشته میان‌رشته‌ای است که مناطق شهری را موردمطالعه قرار می‌دهد و اینکه چگونه می‌توانیم به طور هدفمند توسعه آنها را هدایت کنیم، برای ایجاد شهرهایی که سازمان‌یافته، جذاب و از همه مهم‌تر قابل زندگی هستند. متخصصان این زمینه‌ها غالبا در همان پروژه‌ها همکاری می‌کنند، زیرا مجموعه مهارت‌های آنها از نزدیک با یکدیگر در ارتباط هستند و بنابراین برای حل مشکلات مشابه تلاش می‌کنند. در ابتدا دلیل نیاز به برنامه‌ریزی شهرها را مشخص کرده‌ایم، زیرا اهمیت آنها در زندگی ما فقط با پیشرفت زمان افزایش می‌یابد. این رویکرد انسان‌محور به برنامه‌ریزی شهری در ابتدا بدیهی به نظر می‌رسد، اما واقعا چنین نیست. اگر فقط به تاریخ اخیر تمدن بشری نگاه کنیم، خواهیم دید که اغلب انسان به عنوان موضوع اصلی در برنامه‌ریزی شهری مطرح نیست. اما چندین دهه طول کشید تا ما متوجه اشتباه در راه‌حل‌های خود شویم؛ بنابراین، فرآیند برنامه‌ریزی انسانی و از سطح پایین به بالا چالش برانگیزترین مشکلی است که برنامه‌ریزان شهری باید حل کنند. در عوض، ما باید برای پایداری برنامه‌ریزی کنیم، همان‌طور که سازمان ملل از طریق ۱۷ شاخص برای توسعه پایدار (SDG) از آنها حمایت می‌کند؛ بنابراین همه چیز را برنامه‌ریزی کنید. این نتیجه برنامه‌ریزی شهری است. در نهایت برنامه‌ریزی شهرها به معنای برنامه‌ریزی برای سرنوشت گونه‌های ما است و انجام این کار خرد فوق‌العاده‌ای می‌طلبد.
متن کامل نوشته در سایت ایمن سازان پای
نظرات