چراغ راه ما کدام است؟
یاد سخنان مهم رهبر فرزانه مان افتادم که در آخرین خطبه‌های نمازجمعه شان همت ملی برای قوی‌تر شدن ایران را تنها راه ادامه مسیر عزت ایرانیان خواندند و تاکید کردند: «این ملت عزیز و این کشور عزیز به فضل الهی قوی‌تر نیز می‌شوند، نه تنها در بعد نظامی بلکه در ابعاد اقتصادی و جهش علمی و فناوری که پشتوانه تحقق این هدف، حضور و صبر و استقامت ملت در صحنه و تلاش و کوشش بی وقفه مسئولان و مردم است.» سوال این است: چگونه می‌توانیم قوی‌تر شویم؟ راه‌اش چیست؟ به کجا باید نگاه کنیم به عنوان چراغ راه؟ چشم اندازمان می‌باید که کجا باشد؟ دشواری‌های دوره مقاومت و ایستادگی ملت ایران دربرابر زورگویی‌ها و بدعهدی‌ها، آنقدر بزرگ است که هر ملتی را تاب تحمل آن نیست. دور نخواهد بود که تاریخ جهان، این ایستادگی را در کتاب‌های درسی فرزندان شان، همچون آتشی گرمابخش و امیدآفرین، خواهند گنجاند و نیکی یادش خواهند کرد. همیشه جوان بوده است و جوان هم خواهد ماند. از جوانان نوشتم تا این نکته را باز هم یادآوری کنم که جامعه ایرانی، بر کاکل جوان ایرانی می‌چرخد و سرزندگی اش را از حضور این طبقه نشاط انگیز می‌گیرد. هنوزاهنوز، داغ از دست دادن عزیزان نخبه مان در هواپیمای اوکراینی در کنار بهت از دست دادن سپهبد سلیمانی قهرمان ایران و اسلام، در گوشه قلب مان جا خوش خواهد کرد. نقطه اتکای ما برای «قوی‌تر شدن» ایران، همین جوانان و علم و فناوری و جسارت و شجاعت شان است که مطمئن و راهگشاست. آن دیگران، شاید نفت ما را بتوانند تحریم کنند و صادرات اش را به صفر برسانند، اما با این جوانان امروز و فردا چه خواهند کرد؟ حتی آنهایی که برای توانمندتر شدن به هجرت رو می‌برند و نظام هم در راستای سیاست چرخش نخبگانی، حمایت شان می‌کند، یک به یک هر روز و هر هفته، به آغوش وطن باز می‌گردند و با افتخار، راه‌های هر چه بهتر سربلندی مملکت شان را پی می‌گیرند. ما راه مان را خواهیم رفت؛ راهی که هم برای خودمان و هم دیگران، خوشایند و صواب است. برای «قوی‌تر شدن»، سخت محتاج اینها و جوانان مان هستیم. ایران اسلامی عزیز، همیشه جوان و قوی خواهد ماند، همانگونه که در گذر سال‌ها و قرن‌ها و هزاره‌ها مانده است. همدلی و همراهی همه ما، بیش از پیش، به ایران سزاوارترمان خواهد کرد.
متن کامل خبر در سایت نوپانا
نظرات