پارک های علم و فناوری، پل اصلی ارتباطی دانشگاه و صنعت

دانشگاه و صنعت دو رکن مهم توسعه علمی واقتصادی کشور محسوب می شوند. از این رو موضوع ارتباط این دو دیری است که مورد توجه صاحب نظران و برنامه ریزان قرار گرفته است. اتصال زنجیروار دانشگاه به عنوان متولی توسعه علمی و صنعت به عنوان عامل توسعه اقتصادی می تواند نتایج مثبتی در پیشرفت کشور حاصل کند و آن را به سمت پویایی سوق دهد. از این منظر می توان دانشگاه را به عنوان تولید کننده و صنعت را به مثابه مصرف کننده خدماتی متصور شد که محور تبادلات آنان نیروی انسانی متخصص، دانش فنی و تحقیقات است . شرکت­های کوچک مرکز توجه اقتصاد دانها بوده اند و علت این توجه رشد سریع اقتصادی ، امکان ارتقاء سریع و با ریسک کم مدیریت در انهاست وهمچنین در اقتصادی که بر پایه شرکت های کوچک است امکان به کار گیری نیروهای جوان وخلاق فراهم است. یکی از اصلی ترین کارکردهای پارک های علم وفناوری ، رشد و موفق کردن اینگونه شرکت ها است.

پارک علم و فناوری سازمانی است که به وسیله متخصصین حرفه ای مدیریت می شود و هدف اصلی ان افزایش ثروت در جامعه از طریق ارتقاء فرهنگ نوآوری و رقابت سازنده میان شرکت های حاضر در پارک و موسسه های متکی بر علم و دانش است. پارک های علم و فناوری مهمترین مراکزی هستند که کارآفرینان را از مرحله ایده تا تبدیل آن به محصول و حضور در بازر رقابتی مورد حمایت قرار می دهند. برای دستیابی به این اهداف، یک پارک علمی، جریان دانش و فناوری را در میان دانشگاه ها، موسسه های تحقیق و توسعه، شرکت های خصوصی و بازاربه حرکت انداخته و مدیریت می کند و رشد شرکت های متکی بر نوآوری را از طریق مراکز رشد و فرایندهای زایشی تسهیل می کند.

در حال حاضر در کشور ما ۴۶ پارک علم و فناوری ثبت شده است و تعداد شرکت های دانش بنیان مستقر در این پارک ها بیش از ۵ هزار شرکت می باشد که با توجه به بررسی ها این تعداد در حال افزایش است. این آمار می تواند تاکیدی بر نقش مهم پارک های علم و فناوری در کمک به رشد شرکت های کوچک و متوسط و کمک به توسعه ی شرکت های بزرگ در زمینه های اقتصادی پژوهش مدار، به وسیله تجاری سازی نتایج تحقیقات دانشگاهی باشد که در نتیجه موجب افزایش میزان تولید منطقه ای و جذب سرمایه گذاری خارجی شده و عامل تعیین کننده ای در توسعه ی اقتصاد دانش بنیان می باشد.