چالش های پیش روی ماکسیم

چالش های پیش روی ماکسیم

شرکت تاکسیرانی روسی ماکسیم به تازگی وارد بازار ایران شد. بازاری که در حال حاضر دچار تنش های فراوانی است. از تعرض به یکی از مسافران اسنپ تا جلوگیری از فعالیت تپسی در مشهد و درگیری های لفظی ما بین رقبای کوچک و بزرگ. اما آیا بازار ایران نیاز به رقیب دیگر , آن هم خارجی دارد؟ و مهمتر اینکه آیا  رقیب خارجی میتواند در این بازار باقی بماند؟

اکوسیستم - اولین چالش پیش روی سرویس های کرایه تاکسی (چه داخلی و چه خارجی) تنوع قیمتی در شهر های مختلف است که عملا ورود به برخی از شهرها را غیر منطقی یا حداقل بدون صرفه اقتصادی میکند. پس بنابراین بازار رقابت محدود به تعدادی از کلان شهرها می شود.

دومین چالش قدرت سازمان تاکسیرانی و آژانس های سنتی است که بارها برای تعطیلی اسنپ و تپسی و دیگر رقیبان تلاش کرده اند و کار را به مجلس کشانده اند و شاید اگر حمایت های معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری از این کسب و کار های نوپا نبود بارها به تعطیلی کشانده می شدند. حال سوالی که مطرح می شود این است که آیا معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری حاضر به حمایت از یک کسب و کار خارجی و ایستادگی در برابر فشار های داخلی می شود؟

سومین چالش بحث اعتماد است. بعد از ماجرای تعرض به یکی از مسافران اسنپ , این نگرانی به وجود آمده است که آیا این سرویس ها امنیت کافی را دارند؟  کار تا جایی پیش رفته است که اسنپ مجبور به تغییر رویه های موجود شد. اما با وجود تمام این مسائل و نگرانی ها، مردم حداقل دلگرم به این موضوع هستند که اگر اتفاقی هم بیفتد تمام عوامل و مجریان اسنپ ایرانی هستند و قابل ردیابی در داخل کشور. اما یک سرویس کرایه تاکسی خارجی چطور؟ اگر اتفاقی در همین سطح بیفتد، مدیران عالی این سازمان تا چه حد قابل ردیابی و پیگیری هستند؟ و شاید این چالش بسیاری از مسافران را از این سرویس دور کند.

چهارمین چالش را شاید بتوان تنها متوجه رقبای خارجی دانست و آن هم حس وطن پرستی و ناسیونالیستی ما ایرانی هاست. اینکه آیا رانندگان و مسافران حاضرند به دلیل قیمت پایین تر و کمیسیون صفر درصدی از یک سرویس ایرانی به یک سرویس خارجی کوچ کنند؟

پنجمین و آخرین چالش مربوط به یک تفاوت کوچک در مدل کسب و کار اسنپ و رقیب خارجی اش است. اسنپ زمانی که وارد بازی شد، یک ارزش و مزیت بزرگ برای نهاد های امنیتی ایجاد کرد و شاید همین ارزش رمز بقای اسنپ در مقابل تمام فشار ها بود. آن هم چیزی نبود جز جمع آوری اطلاعات و یکپارچه سازی راننده های شخصی که هر روز در خیابان ها به مسافرکشی مشغول بودند و هیچ نظارتی روی آنها وجود نداشت و اگر اتفاق مشابه تعرض اخیر رخ میداد (که قبل از ایجاد اسنپ نسبت به امروز بسیار بسیار بیشتر بود) ردگیری و پیگیری راننده بسیار دشوار بود. پس بدون ایجاد چنین ارزش بزرگی برای نهاد های نظارتی، شاید بقا در این بازار برای ماکسیم کمی دشوار باشد.

حال باید ببینیم که رقیب روسی میتواند با کمسیون صفر درصدی اش بر چالش های مذکور غلبه کند یا خیر؟ و اینکه آیا مزیت رقابتی این سیستم (که پایدار هم نیست) تنها کمتر بودن کمیسیون است یا اینکه نقشه های دیگری در سر دارد؟

    نظرات