فقرا به عنوان یک مشکل برای دولت، مسئولان و سیاست گذاران هر کشوری دیده می شوند نه به عنوان یک فرصت سرمایه گذاری و رشد و توسعه. اگر ما این تفکر کمک کردن به فقرا را متوقف کنیم و شروع کنیم که آنها را کارآفرین و مصرف کنندگان که نسبت به ارزش مورد نیاز آنها آگاه باشیم، آنگاه یک فرصت بزرگ جهانی باز خواهد شد.
اکوسیستم- همه اینها نیرو محرکه و موتور دوره بعدی تجارت جهانی هستند و می توانند منبع نوآوری باشند. بازار محصولات و خدمات در بخش فقیر جامعه عظیم و بسیار کاربردی است. شاید به نوعی توسعه بازار در قعر هرم میلیون ها کارآفرین جدید ایجاد می کند. هر شرکت می تواند سود بیشتری داشته باشد با تمرکز بر سهم بازار افرادی که کمتر از 2 دلار در روز دارند.
یک مثال داراوی منطقه ای در بمبئی در کشور هند است که به عنوان بزرگترین منطقه زاغه نشین و فقیرنشین در هند و آسیا شناخته می شود. ساکنان این مناطق دارای ملک نیستند و پول زیادی را برای بهبود محل زندگی خود خرج نمی کنند. اما آنها برای برخی از آیتم های لوکس پول خرج می کنند. 85 درصد دارای تلویزیون، 75 درصد غذاساز و مخلوط کن ، 56 درصد اجاق گاز و 21 درصد تلفن دارند.
پس ما نیاز داریم یک سری رویکردهای جدید و نوآورانه برای ایجاد ارزش پیدا کنیم تا بتوانیم از این فرصت و جمعیت روبه رشد بهره ببریم. حال چطور می توانیم فرصتی را برای انسان هایی که بازار هدف دولت نیستند فراهم کنیم و چطور می توانیم فرضیات مرسوم آنها را نسبت به نیازها، ارزشها، خدمات و محصولات عوض کنیم.
دولت محترم از ابتدای تشکیل تا به حال، به دنبال حل مساله تورم قدم برداشته است. گرچه برخی نظرات حاکی از آن است که رشد تورم به صورت طبیعی و با برخی اقدامات متعارف، در هر حال کاهش می یافت اما به هر ترتیب دولت در کنترل تورم موفق بوده است. با این وجود، کنترل تورم به شکلی انجام گرفته است که رکود عمیقتر شده است. امروز دولت در موقعیتی قرار دارد که فشار عمده بر او در زمینه رکود است و بنابراین برنامه خروج غیرتورمی از رکود در دستور کار قرار گرفته است. با این حال، شیوه اقدام دولت گرچه به احتمال زیاد باعث خروج از رکود خواهد شد اما مساله اشتغال را به اندازه لازم حل نخواهد کرد. شاید در انتهای سال آینده بسته اشتغالزایی غیرتورمی مطرح گردد یا حتی طرحهایی همچون طرحهای ضربتی اشتغال در دستور کار قرار گیرد.. علت اهمیت خروج از رکود تورمی این است که در اقتصاد با مسئله اشتغال مواجه هستیم چرا که اگر رکود طولانی شود اشتغال به بحران تبدیل می‌شود. بنابراین توصیه می‌شود که نگرش فعلی در اقتصاد، توسعه کارآفرینی باشد که طی آن، منابع مالی و انسانی به سمت توسعه تولید سوق داده شوند و اشتغالزایی پایدار فراهم آید.
لذا دولت لازم است امروز واقعا به دنبال پاسداشت و حمایت از کارآفرینی مولد و سازنده باشد. با توجه به ساختار اداری – اقتصادی کشور، کشش فعالیتهای اقتصادی به سمت غیرمولد و یا حتی مضر بسیار زیاد است بطوریکه برخش بخشها توان مقاومت در مقابل این کشش غیرمولد را ندارند. به طور طبیعی، یک نظام اقتصادی مطلوب باید حامی فعالیتهای مولد باشد اما متاسفانه امروز در کشور ما، فعالیتهای غیرمولد، خصوصا از طریق ساختارهای غیررسمی حمایت می شوند.
راه حل ها و راهکارهایی که تا به حال در راه کاهش فقر بوده راهکارهای توسعه ای بوده است، مثل سوبسید یا یارانه و کمک های دولت، ایجاد سازمان های مردم نهاد و ngo ها و بحث های خصوصی سازی. اما هیچکدام جواب نداده است. دولت ها می گویند فقر حریم ماست، ای کارآفرینان، NGO ها و بقیه، مسئله فقر ارتباطی با شما ندارد. اما کارآفرینی راهکاری برای مواجه با فقر است و مدیران در سازمان های دولتی نمی توانند فقر را کاهش دهند. مدلی که برای کاهش فقر لازم است مبتنی بر یک نوع همکاری است بین نهادهای مختلف که یک مکانیزم خاص و موتور محرکه خاص ایجاد شود برای اینکه نوآوری و فرصت را در بین فقرا رشد دهیم و آنها را تبدیل به کارآفرینان کنیم.
نظرات