وبیاد بستر یاددهی- یادگیری است. در گذشته تصور از استاد و معلم این بود که او شخصی است که مطالب را میداند و شاگردان، دانشجویان و یادگیرندگان افرادی هستند که نمیدانند و باید دانش استاد به آنها منتقل شود. بنابراین استاد همیشه «استاد» و یادگیرندگان همیشه «یادگیرنده» بودند. اما در دنیای واقعی این چنین تفکیک مشخصی بین داننده و یادگیرنده هیچ وقت وجود نداشته و ندارد. همه ما دانستهها و مهارتهای زیادی داریم که میتوانیم به دیگران بیاموزیم و در عین حال، نیازمند یادگیری بسیاری از موضوعات نیز هستیم. بسیار پیش آمده که در گردهماییهای دوستانه و یا فامیلی مطالبی را آموختهایم و یا به دیگران یاد دادهایم.