شتاب‌دهنده اکسیژن به عنوان یک عامل ارتباط ساز بین دانشگاه و بازار با تمرکز بر حمایت از تیم‌های استارت آپی سومین بازوی چرخه نوآوری در دانشگاه علم و صنعت ایران است. وجه تمایز اکسیژن با دیگر شتاب‌دهنده‌ها آن است که ورودی آن از کیفیت بالاتری برخوردار است و تمرکز بر دانشگاه علم و صنعت جریان مداومی از نیروی انسانی را به آن گسیل می‌دارد. مجموعه زیرساخت‌های فنی دانشگاه علم و صنعت نیز می‌تواند نیازمندی‌های استارتاپ‌ها را از جنبه‌های فنی برطرف نماید.